Hier openen
Maar daarnaast ook: een leesbril, een schaar en een verbanddoos. En dat heb je ook nodig voor allerlei andere dagelijkse handelingen.
Nu zie ik in gedachten een heleboel wenkbrauwen de hoogte in schieten: ,,Een verbanddoos?” Ja, een verbanddoos!
Wel eens een blikje tomatenpuree opengemaakt met een blikopener? Als je niet goed uitkijkt met dat dekseltje heb je zó een slagaderlijke bloeding! Een korst van de kaas snijden: kijk uit dat je mes niet uitschiet want voor je het weet zit het in je rug! Of minstens in de muis van je hand, met het daarbij behorende bloedbad.
En wel eens een gebruiksaanwijzing moeten lezen op een zakje of pakje saus? Een paar weken terug nog gehad; had geen zin om zelf pindasaus te maken. Daarom een zakje uit mijn favoriete Indonesische Toko ter hand genomen. Nou, dat werd een heel karwei! Eerst moest er een leesbril komen.
Waarom gebruiken die fabrikanten in vredesnaam geen grotere letters? Plek zàt op dat zakkie! En dan ook nog eens gele lettertjes op een doorzichtige ondergrond…. Koortsachtig met bril op de neus en onder de lamp getracht iets te lezen. Nada, noppes, niks! Het Ei van Columbus lag in de bovenste lade van mijn dressoir: een vergrootglas. Desondanks kon ik maar enkele woorden ontcijferen: koud water, 1 minuut koken.
Met de pindasaus is het gelukkig goed gekomen, maar na het eten wilde ik een nieuw borsteltje op mijn elektrische tandenborstel zetten. Hoe lang het geduurd heeft eer dat ik dat kreng uit de verpakking had! Uiteindelijk een mes uit de la gepakt en dat in het weerbarstige karton gestoken. En met een draai aan datzelfde mes, die in een moordscène niet zou misstaan eindelijk het borsteltje te pakken!
Maar toen moest er ook nog een nieuwe tube tandpasta open. Wéér de leesbril op, wéér onder de lamp, want dat piepkleine aluminium lipje kreeg ik met geen mogelijkheid te pakken zonder al die hulpmiddelen. Al foeterend op de producenten van deze artikelen (,,Denken die lui nou niet eens na? Ze gebruiken vast hun eigen producten niet!”) en hevig schuimbekkend eindelijk het gebit staan poetsen. Ondertussen zat Snoes de poes zeer geïnteresseerd op de punt van de tafel toe te kijken waar het vrouwtje toch zo druk mee was, vakkundig commentaar gevend.
En toen moest Snoes nog eten……
Ik weet niet of u een huisdier heeft, maar ik kan u vertellen dat het openen van een zakje honden- of kattenvoer een klus is waarvoor je toch minstens de Technische Hogeschool hebt moeten doorlopen! Er staat niet voor niks tegenwoordig een gebruiksaanwijzing op de verpakking hoe je diezelfde verpakking open kan krijgen. Men neme het zakje in de hand, knijpt de zijkanten naar elkaar toe, men schudt ermee zodat alles naar onderen zakt. Vervolgens trekt men de bovenkant los, knijpt wéér de zijkanten naar elkaar en voilà; de brokjes en de saus glijden warempel in het bakje! En als je mazzel hebt zonder te knoeien. Als je mazzel hebt, hè!
En aangezien mazzel iets is wat men in de regel niet vaak tegenkomt bij eenvoudige dagelijkse zaken klettert er altijd een gedeelte van de saus op de grond. In mijn geval het zeil in de keuken. Als de wiedeweerga naar het aanrecht om een stuk keukenrol te pakken. Die zat er net nieuw op….
Koortsachtig graaiend naar een begin de halve rol aan flarden gescheurd, want als die saus te lang blijft liggen wordt het een taaie kleffe koek die je alleen nog met zoutzuur van de vloer krijgt!
Doodmoe van al die ellende op de bank geploft, en een fles wijn opengemaakt. Nou ja, nadat ik eerst het metalen bandje met een vlijmscherp mes in tweeën had gesneden. Maar hij was lekker!
Vervolgens mijn Nieuwe Boek geprobeerd uit zijn plastic jasje te krijgen. Tess Gerritsen liet zich echter niet zó maar uitpakken; neen, ook daar had ik een mes bij nodig. Sakkerdesakker! Nu kan Tess daar niets aan doen, maar waarom moet er overal plastic omheen?
Maar goed, het bevrijde boek ter hand genomen en heerlijk zitten lezen. Na een uurtje met één oog naar de zak pinda’s op tafel gekeken; zal ik of zal ik niet? Toch maar gedaan. Foutje! Er staat keurig een pijltje op de verpakking, maar trek in vredesnaam niet te enthousiast aan het plastic; de pinda’s vlogen me om de oren. Snoes helemaal happy: ‘Feest!’, en tikte de pinda’s nog verder de kamer in.
Kortom, het was een bewogen dag. En dat allemaal door verpakkingen. Bedankt, Unilever!
-S.jpg)
.gif)
