‘t Klopt niet bij Staatsloterij' (1)
Ooit wel eens een prijs gewonnen in de Staatsloterij? Als ik die vraag stel aan vrienden en kennissen om mij heen krijg ik alleen te horen: ‘Ja 25 of 100 euro. Maar nooit meer dan dat.’ Er zijn er bij die met een groepje spelen al of niet met zogenaamde ‘straatjes’ (de nummers van 0 tot en met 9). Ook hier is het reeds jarenlang haast elke maand geld bijleggen, een ‘eigen geldje’ of een iets groter bedrag is een keer een uitschietertje. Maar die maakt na al die tijd het verlies niet goed.
Vorige week dus
groot nieuws in kranten en op het televisiejournaal dat er ‘iets’ niet klopte
bij de trekkingen van de Staatsloterij. Oud-medewerkers van de loterij hadden
deze bal aan het rollen gebracht. Als klokkenluiders. Want binnen de huidige
organisatie zit de zaak altijd potdicht als het om dergelijke negatieve
geluiden gaat.
In de jaren
tachtig stelde ik bij mijn toenmalige krant Het Vrije Volk een onderzoek in bij
de Staatsloterij. Dit naar aanleiding van geruchten dat er grote prijzen vielen
op niet verkochte loten. Zo kwam ik in het hol van de leeuw terecht van ‘de
Staats’ in Den Haag.
Ik kreeg een
rondleiding en belandde in een gigantische ruimte waar miljoenen loten lagen
opgestapeld op een soort van trollies. 'Wie daar van binnenuit de weg wist kon
zo maar sjoemelen met die loten', zo was mijn eerste gedachte. Deze werden toen
nog handmatig via sigarenboeren verkocht, dus niet via automatische machines.
Op mijn directe vraag aan de directie of er (gepubliceerde) prijzen vielen op
niet verkochte loten kreeg ik een volmondig ,,Ja.’’
Was toen groot
nieuws in meer dan een miljoen kranten, in alle regionale bladen van de
Gemeenschappelijk Persdienst (GPD). Een mooie primeur dus. Bij krantenredacties
geldt overigens het gezegde: ‘Als je een primeur uit andere kranten maar heel
lang in een lade laat liggen, dan wordt het vanzelf weer een primeur.’ En ja
hoor, zo’n tien jaar later komt het AD met dezelfde opzienbarende story…
Grotendeels is
dit te wijten aan het jarenlange uitrangeren van de ‘oude knarren’. Of via de
VUT en later via de nooduitgang omdat die oude getrouwen redactieleden veel te
duur waren geworden. Daarmee verloren veel kranten hun ‘geheugen’, een gebrek
aan kennis dat je dagelijks weer tegen komt. Vooral hier in de Rotterdamse
regio (AD/Rotterdams Dagblad).
Haast te vergelijken met ons roemruchte Nederlands voetbalelftal, ons aller ‘Oranje’. Zonder die ouwe knarren als Arjen Robben en Wesley Sneijder bestaat er bij de nog onervaren ‘jonkies’ geen koers, noch leiding. De zogenaamde ‘veteranen’ zijn juist nu harder nodig dan ooit, zo zou ook Guus Hiddink en Louis van Gaal moeten weten. Van Gaal wist dit als geen ander tijdens het glorieuze WK in Brazilië. Nu zijn beide voormalige voetbalkoningen zo goed als afgeserveerd. Hiddink bij Oranje en Van Gaal bij Manchester United. Zo snel gaat het dus in de voetballerij bij het nemen van de verkeerde beslissingen.
Terug naar de Staatsloterij. Inmiddels heeft de directie in alle wijsheid besloten alleen de prijzen te vermelden van verkochte loten. Ruim een jaar geleden stelde ik een nieuw onderzoek in bij de Staats. ‘Er klopt hier iets niet’, was ook toen mijn eerste gedachte.
(Wordt vervolgd)