Voorzienigheid (2)

De oude man lag bewegingloos en onder het bloed op het trottoir, nadat hij zojuist van een caféstoel was gevallen in café Centraal. Vanwege de drukte in de kroeg was het verder nog niemand opgevallen. Meteen schreeuwde ik: ,,Kom helpen, er ligt een bejaarde gewond op straat.’’Ab ‘de Zeeman’ is naast mij als eerste bij dit tafereel. Vervolgens barkeeper Patricia en stukadoor Anjo.

Van het gezicht van de stokoude man, zo’n 90 jaar, stroomt bij zijn oog een straaltje bloed. Verder zitten er bloedsporen op zijn handen en benen. Op de grond ligt zijn gebroken bril met een glas eruit. Patricia belt onmiddellijk 112 en vraagt om de ambulancedienst.
Terwijl ‘de zeeman’ bezig is zijn hoofd lichtjes op te tillen stopt de stukadoor een kussentje daaronder. Zelf heb ik de handen van de ‘ouwe’ vastgepakt en knijp daarin met het doel hem tot bewustzijn te brengen.

Intussen blijft Patricia vragen beantwoorden van de ambulancedienst. Zoals: ,,Heeft hij suiker?’’ En: ,,Gebruikt hij medicijnen?’’ De barkeeper kon hier geen antwoord op geven omdat hij een vreemde voor ons was. Maar de receptioniste bleef maar doorgaan met vragen afvuren.
Inmiddels staan in de drukke winkelboulevard Zwartjanstraat voorbijgangers te staren naar de gewonde man. Als ik nog eens flink in zijn handen knijp, geeft hij opeens een teken van leven. Hij laat een diepe zucht, kreunt en opent zijn ogen met diepblauwe kijkers. Haast dezelfde van mijn stervende vader, zo’n twintig jaar geleden. Ook toen hield ik zijn handen vast.

De blik van deze oude man ontroerde mij dus. Ik probeerde hem gerust te stellen door te zeggen: ,,U heeft slechts enkele schaafwonden. Er is hulp voor u onderweg!’’ Als antwoord kneep hij nog steviger in mijn handen, alsof dit nog zijn enige houvast was in dit leven.
Eindelijk arriveert dan een ziekenwagen met een broeder van de Eerste Hulp bij Ongelukken. Al snel komt hij er achter dat de oude man hartproblemen heeft. Nu volgde een grote ziekenwagen met brancard. Net op tijd want in de auto kreeg hij een hartstilstand. Na zeker een kwartier werd hij gereanimeerd en reed de ziekenwagen met loeiende sirenes weg.

Pas de volgende dag hoorden wij de afloop via zijn begeleider die de rollator van de oude man kwam ophalen in ons café. Hij zei: ,,Bij aankomst in het ziekenhuis kreeg hij weer een hartstilstand. Daarna is er een pacemaker bij hem geplaatst.’’ De doktoren zeiden: ,,Nu kan hij weer een paar jaartjes mee…’'