‘Hey scheids!’

Omdat ik al jarenlang een trouwe klant was van Salvatore durfde ik op zijn verzoek geen ‘nee’ te zeggen. Ik bereidde mij goed voor als scheidsrechter in wording. Zwarte voetbalschoenen, zwarte kousen tot aan de knie, zwarte voetbalbroek en zwart overhemd. Met fluit en al leek ik zo weggelopen bij de KNVB. Maar nog nooit van mijn leven had ik een wedstrijd gefloten. Om het toch professioneel te maken had ik een rode en een gele kaart gemaakt voor in mijn borstzak. Met zelfs een groene erbij! Want bedacht ik in ‘doodse spelmomenten’ trek ik dan de groene als gebaar van ‘doorspelen jongens!’ Een wereldwijde primeur!

Mijn eigen Salvatore schopte later een doelpunt in eigen goal! Daarvoor gaf ik hem de rode kaart en zette hem vijf minuten buiten het spel. Geheel tegen de bestaande regels in. Over grensrechters beschikte ik niet. Salvatore stuurde achter mijn rug om een twaalfde man het veld in. En zo eindigde de wedstrijd uiteindelijk een minuut voor tijd in een 3-2 voorsprong voor mijn restaurantje.
Toen pas ontdekte ik dat er bij Salvatore nog steeds twaalf man op het veld stond. Ik floot meteen. Zij dachten dat zij de wedstrijd hadden gewonnen. In plaats daarvan gaf ik voor straf – voor die twaalfde man dus - een penalty aan de tegenpartij. De keeper van dit elftal schoot keihard in. Eindstand 3-3. Iedereen kon juichen, zo sportief waren zij toen wel.

Plotseling stond er een jongen voor mij van zo’n jaar of achttien. Hij behoorde niet bij de Spaanse clubs. ,,Hey, scheids, kan u ook bij ons komen fluiten? Onze scheidsrechter heeft zich ziek gemeld.’’
En zo stond ik nogmaals op het veld, ook weer zonder grensrechters maar nu met twee fanatieke jeugdteams tussen de 17 en 20 jaar oud.
Zodoende rende ik mij rot van voren naar achteren en weer terug. Eindeloos heen en weer. Met mijn tong op mijn schoenen, zo rood als een biet. En dan die pure agressiviteit, die droop er vanaf bij beide elftallen. Zo volgde er het komende half uur een getier en gescheld op dat veld van jewelste.

Het liefst had ik vierkant door de grond willen zakken. Voor mij als ‘scheids’ werd het een hel. Ik fingeerde toen een hamstringblessure en hinkte zo tijdens de rust naar de kleedkamer.
Definitief uitgefloten.