‘Stop!’

Vorige week moest ik een goede vriendin van mij met de auto naar het vliegveld brengen. ’s-Ochtends vroeg reeds om 05.30 uur. Soms blijkt het een handicap te zijn als je moeilijk ‘nee’ kunt zeggen op een dergelijk verzoek. Het resultaat was in ieder geval dat ik die ochtend vanaf 03.00 uur niet meer kon slapen.

Om half zes precies staat mijn vriendin bepakt en bezakt voor mijn deur. Wij stappen in de auto en zitten binnen de kortste keren op de snelweg naar Den Haag, richting vliegveld Zestienhoven (tegenwoordig ‘Rotterdam The Hague Airport’).
Nauwelijks enkele kilometers op deze weg gereden of een groot knipperend geel gevarenbord flitst ons tegemoet. Daarachter een zee van rode lichten. Een file!

Net over een helling zien wij dat het gaat om een politiecontrôle. Ik schrik hier even van. De vorige avond had ik namelijk nogal zwaar getafeld met de nodige glaasjes wijn.
Aangekomen in de politiefuik overhandigt mij een vriendelijke agent met een bril op een blaasgeval.
Tot mijn verwondering hoefde ik niet op een pijpje te blazen, maar zo’n tien centimeter daarvoor. Kennelijk de nieuwste versie. Een groen lampje gaat branden en de politieman zegt: ,,In orde, rijdt u maar door.’’

Nadat ik mijn vriendin op Zestienhoven had uitgezwaaid keerde ik om, richting ‘Rotjeknor.’
Op de terugweg werd ik tot mijn verbazing wederom aangehouden. Tegen de betrokken agent zeg ik: ,,Zojuist heb ik staan blazen bij uw collega’s aan de andere kant!’’
,,Ja, dat zeggen ze allemaal. U moet toch blazen,’’antwoordt hij streng. Hij overhandigt mij nu een apparaat met het bekende pijpje. ,,Daarin blazen,’’ zo wijst hij naar het ding. ,,En u moet pas stoppen, als ik zeg ‘Stop.’’
Met alle kracht blies ik op het pijpje, tot ik geen adem meer had.
,,Nee,’’ zegt die agent geïrriteerd, ,,u stopt pas als ik zeg ‘Stop.’’

Dit tafereel herhaalde zich drie keer. En toen zei ik: ,,Ik stop ermee!’’
Even is hij van zijn stuk gebracht. De agent pakt nu het moderne blaasapparaat waarop ik de heenweg ook had geblazen. Wederom blaas ik uit volle borst. Nu zegt de politieman plotseling: ,,Ho, maar!’’
Expres bleef ik echter doorblazen.
,,Ho, maar!’’ roept hij weer, maar deze keer keihard.
Verontwaardigd stop ik en zeg tegen hem: ,,U zei dat ik pas moet stoppen als u zegt ‘Stop’.’’
Hij kijkt mij boos aan en sommeert: ,,Rijdt u maar door!’’

Ik wilde nog zeggen: ,,Ik rij alleen door, als u zegt ‘Stop’.’’
Maar dat zou waarschijnlijk boven zijn pet gaan.