You never walk alone
De wereld staat op zijn kop maar voor Rotterdammers wordt deze maand gemarkeerd door het feit dat Lee Towers niet langer voor het startschot van de Marathon You never walk alone zal zingen. Die taak wordt nu overgenomen door Francis van Broekhuizen, waarmee dan een nieuwe periode in de wereldgeschiedenis aanvangt. Althans in onze ogen. Ze heeft al bij sommigen angst en schrik verspreid door te laten weten dat zij een operaversie zal zingen van het beruchte lied.
Ik dacht dat het een heel oude Engelse religieuze hymne was maar dit blijkt geensdeels het geval te zijn. Het maakt deel uit van de Musical Carousel, die Richard Rodgers en Roger Hammerstein in 1945 componeerden. In 1956 maakte Hollywood er een filmversie van.
Carousel is een muzikale bewerking van een Hongaars toneelstuk. Het gaat over een zelfmoordenaar die naar de hemel mag als hij vijftien jaar na zijn wanhoopsdaad zijn dochter uit de problemen helpt. Dat is een verbitterd en door haar omgeving gepest meisje geworden. De zelfmoordenaar keert terug naar de aarde en zorgt ervoor dat zij zichzelf accepteert, dat haar omgeving haar opneemt en dat ze een diploma haalt. Daarna mag zij naar de hemel. You never walk alone komt twee keer in deze musical voor, één keer aan het slot, na een moralistische speech waarin een typische vorm van Amerikaans individualisme wordt gepredikt.
In 1963 kozen de fans van Liverpool FC het als hun hymne. We hebben dus te maken met een derde hands lied op zijn best.
In 1945 kreeg Carousel uitstekende kritieken. De New York Times noemde de voorstelling met een verwijzing naar de verhaallijn zelfs een reis naar de hemel. Recensent Lewis Nichols prees in de krant van 29 april 1945 (tachtig jaar geleden dus) de hernieuwde samenwerking van Rodgers en Hammerstein die een tijdje hun eigen weg waren gegaan. Hammerstein had iets heel bijzonders gedaan voor die tijd: hij maakte een Amerikaanse versie van Carmen met een volledige Afro-Amerikaanse bezetting. Dat laatste was niet zo bijzonder. De zwarte wijk Harlem had een uitgebreide theatertraditie. Het bijzondere was juist dat de opvoeringen plaats vonden in een groot theater op Broadway. Hammerstein plukte zijn spelers min of meer van de straat want geen van de spelers had een conservatorium opleiding.
De New York Times zag amateurisme maar stelde ook vast dat het om een briljante voorstelling ging die duizenden bezoekers zou trekken voor wie opera tot nog toe een gesloten boek was. Ook Carmen Jones is verfilmd met Harry Belafonte en Dorothy Dandridge in de hoofdrollen
Als Francis Broekhuizen toch bezig is, kan zij de marathon misschien afsluiten met een paar treffende aria´s uit Carmen. Maar dan niet zo galmen. Echt strijdbaar.
Ook is het een goed idee om eens uit te zien naar een alternatief voor You never walk alone, want dat is - moetje toch toegeven - een enorm zeiklied. Is er niks anders te vinden in de Europese muziektraditie? We vervangen Rodger en Hammerstein door Paul Lincke: Laat het hoofd niet hangen:echt iets voor Francis van Broekhoven. En dan zetten we gelijk Rotte´s mannenkoor er achter.
hanvanderhorst@vandaagenmorgen.nl
