Het lobbyregister: hoe dom kan je zijn?
Met behulp van D66 krijgen we in onze stad de mogelijkheid ons landelijk belachelijk te maken. De gemeenteraad heeft besloten tot het aanleggen van een lobbyregister, waarin alle pogingen en uitvoeringen van lobby en moeten worden geregistreerd.
D66
Nu is D66 de partij, die ons heel eerlijk al jaren vertelt, hoelang ze helemaal niets voor de democratie betekend hebben.* Trek van het huidige jaartal het getal zesenzestig af en je weet het: al 59 jaar niets, nakko, nada, niënte. En dan nu een krampachtige poging toch iets voor de democratie te doen. Eigenlijk significant: referendum en gekozen burgemeester afschieten en nu geforceerd alsnog iets voor ons politieke systeem willen betekenen**.
Dierenpartij
Het idee kwam uit de burelen van nog zo’n merkwaardig politiek fenomeen: de Partij van de Dieren. Ik heb tot nog toe in gesprekken met buitenlandse vrienden altijd kunnen vermijden om over deze partij te praten. Ongeloof en daarna een daverend gelach zouden mijn deel worden.
De Zevendedagsadventisten, waaruit ze zijn voortgesproten, vormen een vrij gesloten kerkgemeenschap. Ze hanteren de zelfde spijswetten als orthodoxe Joden, dus ze eten geen varkens, kreeften, oesters e.d. Daarna is het volgens mij uit de hand gelopen. In onze stad beschermen ze zelfs ziekteverwekkende ratten. Op zich niet verwonderlijk als we naar hun partijnaam kijken, maar nu doet zich iets merkwaardigs voor. In onze stad, waar ze slechts één zetel hebben, is hun vertegenwoordiger vooral bezig met zaken die niets met onze fauna van doen hebben. Volkomen gespeend van het besef, dat hij slechts één zetel heeft - om zich dus met dieren bezig te houden -bemoeit hij zich met vrijwel alles. De dieren willen klaarblijkelijk geen nieuw Feyenoordstadion, maar ze willen nu wel een lobbyregister.
Lobbyen
Prof. Rinus van Schendelen (politicoloog) was de grote kenner van het lobbyen. Zijn publicaties zijn voor leken vrij verwarrend, omdat lobbyen vele verschijningsvormen heeft. Iemand uitnodigen bij een diner en daarbij om een gunst vragen is de meest stereotype vorm en wordt derhalve in de praktijk omzeild. Er zijn vele andere methoden om te lobbyen. Dat moet dus nu door bestuurders en ambtenaren gemeld worden en worden geregistreerd (hoezo teveel bureaucratie?)Al weer een paar weken geleden sprak ik een vriend, die in de gemeenteraad zit. Ik gaf hem enkele adviezen over het reilen en zeilen van de wijkraden. Hij trakteerde mij op een paar biertjes. Is dat lobbyen? Ik ben op mijn beurt door een buurtbewoner benaderd, die me een gunst heeft verleend (bladeren weggeblazen). Moet ik dat registreren?
Gordiaanse knoop
De prijzen van de drankjes bij mijn bridgeclub in een gemeentelijk gebouw (Capelle) zijn belachelijk hoog. Toen ik een wethouder tegenkwam klaagde ik erover en vroeg: “Kan jij er niet naar kijken?” Dat lijkt me lobbyen, maar als ik alleen gezegd had: ”de prijzen zijn hoog” is het dan ook rijp voor het register? Op verjaardagen krijgen politici en ambtenaren van familieleden naast cadeautjes, allerlei suggesties en voorstellen over het besturen van de stad. Is de vraag van tante Ingrid wel lobbyen en die van ome Henk niet? Van wethouder Buijt is bekend, dat hij zaterdags bij zijn voetbalclub Alexandria66 scheidsrechter is. Als je hem in de kantine een biertje aanbiedt en zegt: “Ik weet wat goed is voor de stad.” Is dat ongewenste beïnvloeding?
Zolang niet vast staat, wat wel en wat niet geoorloofd is, moeten we er maar niet aan beginnen. Daarbij moeten giften aan politieke partijen boven € 5000,- (meest voorkomende vorm van lobbyen) sowieso gemeld worden.
Toen Alexander de Grote werd geconfronteerd met de onontwarbare Gordiaanse knoop, kwam hij met een eenvoudige oplossing. Hij hakte hem door! Dat moeten Rotterdamse politici met het volkomen onwerkbare lobbyregister ook maar doen.
Er naar kijken en zuchtend verscheuren.
*Ooit opgericht om ons democratische stelsel grondig te hervormen.
**Toen oprichter Van Mierlo de kans kreeg minister van Binnenlandse zaken te worden, ging hij voor Buitenlandse zaken (1994). Hij koos voor zichzelf i.p.v. aan het werk te gaan voor de democratie. Dat is sindsdien de partijlijn geworden.
