Arm Duitsland
Toen op het journaal een Duitse vrouw glimlachend van haar rechtschapenheid getuigde door af te geven op het democratisch gekozen AfD kwamen wat herinneringen bij me naar boven.
Democratie beschermen
Die mevrouw pleitte voor een zeer ondemocratische maatregel: negeren van de wens van een groot deel van de Duitse bevolking. Voor veel linkse kiezers is anders denken dan zij doen eigenlijk onvoorstelbaar. Daarom was de uitdrukking van Kaag “wat zijn dat voor een mensen” ook zo ontluisterend en tegelijkertijd veelzeggend. Het gaf een perfect blik in de keuken van de linkse kerk: mensen met een andere mening zijn eng en soms zelfs gevaarlijk. Het is daarom te doen gebruikelijk ze van extreem rechtse sympathieën te beschuldigen; dat heeft in Duitsland uiteraard nog een extra dimensie. Door die betiteling worden ondemocratische maatregelen begrijpelijker en acceptabel. Logisch toch dat je opkomend nationaal socialisme een halt wilt toebrengen? Hitler heeft ooit via de democratie de macht over genomen. Daar tegen demonstreren doet toch ieder weldenkend mens?
Verbijsterd
Het is gevoeglijk bekend, dat ik de politiek op latere leeftijd ben ingegaan, omdat ik een groot gevaar bespeurde in mijn eigen werkomgeving. Een groeiend aantal van mijn leerlingen verkondigde uiterst rechtse ideeën en veel meisjes durfden niet op vakantie te gaan of verdwenen na hun 16e van school, omdat ze uitgehuwelijkt werden.*Als docent zag ik het met lede ogen aan: je kon er niets aan doen. Wel stak ik mijn licht op bij de wat oudere leerlingen die volgens mij gevaarlijke standpunten verdedigden. Soms kletsten we na de les nog na en dat gaf mij inzicht in extreem nationalisme (Turken) en religieus fanatisme (Islamieten) Met mijn observaties kon ik niets doen en daarom sloot ik me aan bij de Elsevier columnist Pim Fortuyn, die ook niet wenste te zwijgen. De gevolgen waren voor mij verbijsterend. Plotseling werd ik beschuldig aanhanger te zijn van de ideologie, die ik juist aan de kaak wilde stellen. Precies dat gebeurt nu in Duitsland weer. De nieuwkomers blijken heilig te zijn, evenals de multiculturele samenleving. Kritiek leidt tot uitsluiting, demonstraties en elitaire scheldpartijen. De deugpers gaat net als bij ons voorop; ze hebben het over banden met neonazi’s, voorbijgaand aan het feit dat die een lesbische partijleider verafschuwen.
Ogen openen
Extreem rechts, zoals het vaak voor voorgesteld, bestaat nog steeds in Duitsland. Heel af en toe verschijnen hooligans en andere gewelddadige types zwaaiend met de Duitse vlag van voor 1918, maar het is een marginaal clubje. Er is een andere groep, die zeker niet marginaal is. Professor Ruud Koopmans (Humboldt Universiteit Berlijn) heeft het onderzocht en hij kwam tot de verontrustende conclusie dat 50% van de moslims in Europa geweld in religieuze zaken acceptabel vindt. We hebben het dus over miljoenen mensen: ik kan het niet genoeg schrijven.
Kalifaat
Het arme Duitsland wordt er vrijwel dagelijks mee geconfronteerd. Mes-aanslagen, aanslagen op kerstmarkten, eerwraak, kinderbesnijdenissen, mysogynie en verkrachtingen. Daartegen protesteren mag klaarblijkelijk niet. Wel mochten in Berlijn, Hamburg en Bremen moslims demonstreren voor de invoering van een kalifaat. Voor de duidelijkheid dat betekent: ongelovigen zoals Duitsers tweederangs burgers in eigen land maken, invoeren doodstraf voor LHTBI+ liefhebbers, notoir antisemitisme, verplicht Koran-les op alle scholen en vrouwen gesluierd over straat: kortom Islamitisch fascisme. Geen 'gematigde' moslim of zgn. antifascistisch denkende Duitser, die er tegen heeft geprotesteerd. Maar nu wel hun strot opentrekken, omdat er mensen zijn die het gevaar zien en die er op volkomen legale wijze maatregelen tegen willen nemen?
Arme Duitsers, gegijzeld door hun verleden mag de huidige onschuldige generatie zich niet verzetten tegen geïmporteerde onverdraagzaamheid en moet zich gelaten neerleggen bij aanslagen en beledigingen. De linkse kerk verkettert ieder legaal protest. Zij willen laten zien heel correct te zijn en laten hun land gedwee verworden tot een samenleving, die vijandig staat t.o.v. de universele rechten van de mens.**
Ik stop, want ik zou bijna mevrouw Kaag gaan citeren.
*Eén keer ging een leerlinge van 15 van school: getrouwd op de Marokkaanse ambassade! Hoezo, iedereen gelijk voor de wet in ons land?
**Islamitische landen erkennen de universele rechten van de mens niet: Caïro verklaring.
