Leven met kittens
-L.jpg)
Weet niet of u van katten houdt, maar wil toch even schetsen hoe een dag met kittens van 10 weken in huis er uit ziet. Gewoon, voor de lol. En voor de kattenliefhebbers onder ons.
Het begint op werkdagen 's morgens om half zeven, als de wekker gaat. Volgens mij voelen ze het aan: ik hoor ze de trap oprennen. Of er een kudde kleine olifantjes aan komt denderen. Vervolgens wordt er net zo lang aan de slaapkamerdeur gekrabd tot ik naar buiten kom. Dan duik ik de badkamer in voor het ochtendritueel. En als ik aangekleed ben mogen ze even naar binnen, terwijl ik de oorlogskleuren aanbreng. Moet wel in de gaten houden of er niet ééntje in de wasmachine kruipt.
Als ik klaar ben gaan we naar beneden. "Kom maar jongens, dan gaan we eten!" Pepper gaat eerst, dan ik, en vervolgens Lola en Moppie. De eerste blijft op elke tree staan om te kijken of ik wel volg. De andere twee komen achter me aan, het liefst zittend op de onderkant van mijn lange jurk en hebben vreselijk veel katten-lol als ze "Boeink, boeink, boeink" naar beneden glijden. Als "Oma",zoals ik mezelf noem, een lange broek aan heeft is de trap af gaan lang zo leuk niet!
Als we beneden zijn worden we begroet door Pukkie, mijn katje, en moeder van het stel. Weet u dat je héél anders gaat lopen als je kittens hebt? Je loopt niet, je schuifelt, want er zit er altijd ééntje vlak achter je of op je voeten...
Eerst zet ik water op voor de koffie, dan trek ik een blik zacht voer open en deponeer dat op een bord, onderwijl Pepper van het aanrecht tillend want die houdt scherp in de gaten wat Oma allemaal doet. (Ze mogen niet op het aanrecht, en dat moeten ze leren) Als ik het bord op de grond heb gezet, begint het hele spul te kanen.
Zodra ik aan het ontbijt zit, zitten ze zich alle vier te wassen. Want: "Na het eten snuitje wassen!" Vermakelijk om te zien! Als ik aanstalten maak om naar mijn werk te gaan, springen ze op de leunstoel en kijken me vol verwachting aan: "Snoeptijd!" Ik geef ze een handje snoepjes en haast me naar de voordeur, waarna ik opgelucht de deur achter me dicht trek. Als je aanhankelijke kittens hebt leer je in no-time allerlei foefjes...
Dan mijn thuiskomst na het werk. Meestal heb ik boodschappen gedaan en kom thuis met kattenvoer, snoepjes en grit. En dat ruiken ze! Zodra ik de tas van Appie op de grond heb gezet duiken er minstens twee in, en onderzoeken wat ik gekocht heb. Dus moet ik die ondeugden er weer uit plukken, want ze hebben de gewoonte om de zak snoepjes open te klauwen. Als ik alles op een veilige plaats gezet heb krijgen ze weer wat zacht voer, zodat ik rustig mijn eten kan bereiden. Maar ook dàt moet heel voorzichtig gebeuren, want ze krioelen dan om me heen. Moet regelmatig Lola van het fornuis plukken, Moppie van het aanrecht en Pepper van mijn voeten. Voor ik ga eten krijgen ze nog een handje snoepjes, dan zijn ze even zoet en kan ik rustig eten.
Wanneer ik naar nummer 100 moet, zitten ze alle drie in de deuropening te kijken hoe Oma 'op de bak' gaat. En als Oma de tegenwoordigheid van geest heeft om de deur van het toilet dicht te doen graaien er een stuk of wat pootjes onder de deur door...
Als ik dan uiteindelijk naar boven vertrek, krijgen ze allemaal een knuffel en leg ze één voor één in de mand. Eindelijk rust! Voor een paar uurtjes. Weet niet wat die gebakkies 's nachts allemaal uitspoken, maar het is elke keer weer een verrassing wat ik beneden aantref 's morgens. Meestal het bakje lippenstiften van het bijzettafeltje op de grond, van de week een complete keukenrol aan flarden gestript en nog meer behang van de muur gehaald! En vaak word ik midden in de nacht wakker want dan hollen ze de trap op, klauwen even aan de deur van de slaapkamer en denderen vervolgens weer naar beneden. Sinds ze vlooienvrij zijn mogen ze op mijn vrije dagen een poosje op bed. Dan is het knuffeltijd, want ze zijn zo aanhankelijk als wat! Klem tegen me aan liggen, met van die verliefde smoeltjes je aankijken. Blijf daar maar eens koud onder!
Ik weet het: ik ben een watje als het op die smeerlappies aankomt. Kan gewoon niet boos op ze worden. Maar ik vrees dat ik over een paar maanden toch naar Karwei moet om nieuw behang uit te zoeken. Hoop dat ik hulp krijg met behangen: heb dat nog nooit gedaan. Kijk: gestript is het al, dus nu enkel plakken!
Maar ga wel de plantenspuit in de buurt houden...
...in de gaten houden... Foto. C Gryn
.gif)
