Vakantie is maaien, snaaien en graaien
Nu weet ik het zeker: de gemeente Sliedrecht weet wanneer ik vakantie heb, zowel voorjaars- als zomervakantie. Zie direct weer vragende blikken. Ik zal het u uitleggen.
Het is al jaren zo dat als ik vakantie heb, de afdeling Groenvoorziening van mijn woonplaats het plan opvat om in onze wijk te gaan maaien. Nu vraagt u natuurlijk: "Ja, èn? Wat is daar zo vreemd aan?" Ja, ik snap ook wel dat er in het voorjaar en de nazomer gemaaid moet worden, snap alleen niet dat ik het altijd tref in mijn vakantie. En het begint altijd vroeg in de ochtend al. Zit je lekker te chillen met ontbijt en koffie, lekker muziekje (zachtjes) aan om 's morgens half acht, beginnen die gasten van de gemeentelijke plantsoenendienst hun grieven te botvieren op het gras achter langs de dijk en de vijver aan de voorkant. Meestal als ik uit wil slapen langs de vijver, en dat is aan de kant waar ik slaap. En je nog eens heerlijk omdraaien is er dan niet meer bij. Negeren is onmogelijk! En als ik eens lekker vroeg met de achterdeur open ontbijtje wil doen zijn ze bezig aan de achterkant. Je zou bijna complotdenker worden: " Ze houden me in de gaten!"
Niet alleen dat maaien vind ik rete irritant, óók de geluiden uit de bouw hierachter. Dat is al een aantal jaren aan de gang, want tja: elke pol gras in Sliedrecht móet bebouwd worden. Liefst met appartementencomplexen. Nu moet ik bekennen dat de nieuw gebouwen die er al staan, er prachtig uit zien! Vind deze bouw veel mooier dan die van 30 jaar geleden. Kon het alleen maar zo zijn dat er niet de hele dag door zo'n takkeherrie aan te pas kwam.
Maar goed: voor de rest vind ik vakantie heerlijk. Geen wekker! Lekker naar de beste bakker van Sliedrecht voor heerlijke broodjes. Ham/kaascroissant, saucijzenbroodje en een broodje gezond. Ik eet me gek! Lekker koken met een berg knoflook, Indiase Curry, Spaanse knoflooksoep, nasi, bami en meer van dergelijke kostelijke maaltijden. En nee: niet uit potjes en pakjes, gewoon vers! 's Middags bij het biertje of wijntje heerlijke hapjes met kaas, worst en gevulde eitjes. En een paar keer uit luchen verhoogt de feestvreugde nog meer.
Zo, hoofdstuk Maaien en Snaaien hebben we gehad. Komt nu het hoofdstuk Graaien.
Degenen die mij goed kennen weten dat ik gek ben op Kringlopen met vriendinnetje Jo.
Zo ook gisteren. Nadat ze weer een aardig bedrag van de belasting voor me had geregeld, togen we naar Ouwerkerk. Aan de rivier genoten van een heerlijke lunch. Heerlijk rustig. Tot er twee oudere dames achter ons kwamen zitten. Waar de rest van de gasten genoeglijk zaten te keuvelen op een rustige gedempte wijze, begonnen die twee met luide stemmen een gesprek. Wat er niet uit kwam! En achter elkaar door. Kreeg de indruk dat er al flink wat spiritualiën inzaten bij de ene. Haar stem werd steeds luider, Jo en ik konder elkaar amper verstaan. Had op een gegeven moment de neiging me om te draaien, het betreffende tangetje aan te kijken en te schreeuwen: "Hey, oud loeder! Hou je grote klep eens ff, ja! Of doe anders je gehoorapparaatjes in, trrrrrút!"
Maar goed opgevoed als ik ben, heb ik dat maar niet gedaan: wilde Jo niet in verlegenheid brengen. Alhoewel, die had waarschijnlijk in een stuip onder de tafel gelegen, nóg waarschijnlijker er nog een schepje bovenóp gedaan! We hebben alleen maar even heel belangstellend hun kant uitgekeken, elkaar op luide toon vertellend dat we de ander niet konden verstaan en ons weer omgedraaid.
Het werkte, eventjes. Aangezien we nog naar de Kringloop moesten, zijn we weg gegaan. Héhé, effe weg van dat gekakel.
Bij de Kringloop aangekomen kwamen we er achter dat we nog maar een kwartier de tijd hadden. Voor ondergetekende geen probleem: ik wist waar ik naar wilde zoeken. Dus binnen vijf minuten had ik een prachtige blouse met kant, een paar zwarte gloednieuwe sneakers, een mooie Pashminasjaal en een echt lederen gevlochten ceintuur gescoord. Kosten: €13,= ...
Zielsgelukkig toog ik richting Jo, die enigszins vertwijfeld liep te zoeken naar, ja, naar wát eigenlijk? Maar ook die vond wat ze zocht. Nadat één van de vrijwilligers op luide toon gezegd had dat ze gingen sluiten, werden we allemaal een soort van naar de kassa gedirigeerd. Uiteindelijk onder zachte dwang van één dame de winkel verlaten. Gniffelend om die zachte dwang in de auto gestapt en naar de borrel thuis gereden.
We waren het er over eens: het was een geslaagd dagje geweest.
Alleen ga ik de eerst volgende keer dat ik vakantie plan, bij de gemeente vragen naar de bouw- en maaiplannen. Ik laat me niet meer te grazen nemen!
corrygryn [at]vandaagenmorgen[dot] nl
-S.jpg)
.gif)
