Een soort surprise
De afgelopen decennia wordt er van alles gepland, tot aan kinderen toe. En ja, ik weet het: ik ben niet van deze tijd.
Mijn moeder vertelde mij jaren geleden al dat ik een soort van 'surprise' was. Ze hadden na de vierde verjaardag van mijn zuster boven mij, al de babyspullen weg gegeven aan een bevriend echtpaar dat een kind verwachtte, en het niet zo breed had. Maar liefde kent geen leeftijd, en ook geen tijd. Dus toen mijn ouders er in 1962 achter kwamen dat ik onderweg was, werd er acuut actie ondernomen. Alles werd nieuw aangeschaft.
Toen ik geboren ben, wilde ik geen moedermelk. Mijn vader heeft nachten lang naast mijn bedje gezeten om mij lepeltjes suikerwater te geven. Mede dankzij hem ben ik opgegroeid tot de vrouw die ik nu ben. Ik hoor het mijn moeder nóg vertellen. Dan zei ze: "Je was niet 'gepland', maar we waren zó blij met je!".
Als ik daar aan terug denk ben ik zó dankbaar voor de ouders die ik had, en helaas véél te jong verloren heb!
En mede daar door vind ik de tegenwoordige tijd ontzettend moeilijk. Alles schijnt gepland te moeten, is weinig meer spontaan. Dan ben ik zó dankbaar dat ik ouders had die niks planden, maar gewoon alles lieten gebeuren zoals het kwam. Zo ook mijn persoontje.
Heb een moeilijke tijd achter de rug, maar mede door lieve vrienden en vriendinnen, kennissen, klanten én de gedachte dat mijn ouders mee keken van 'boven af', ben ik ook hier weer doorheen gekomen!
Zo zie je maar weer: je kunt van alles willen plannen, maar het Leven gaat zijn/haar gang, hoe je het ook zou willen hebben!
Dus het aloude gezegde "Na regen komt zonneschijn" gaat nog steeds óp! Zoals mijn lieve moeder wel eens zei: "Na de donkerste nacht komt er altijd weer een dag!". Love you, mam en pap!
corrygryn [at]vandaagenmorgen[dot] nl
-S.jpg)
.gif)
