Blind achter het stuur
Ondergetekende wist niet dat er zó veel blinden en slechtzienden aan het verkeer deelnemen. Nu zie ik in gedachten alweer een heleboel wenkbrauwen omhoog schieten. "Blinden en slechtzienden?". "Yep!" Daar gaat het de laatste tijd namelijk steeds meer op lijken krijg ik de indruk.
Het viel me gisteren ineens op toen ik op de parkeerplaats van een winkelcentrum alhier stond. Daar wordt men namelijk door middel van pijlen op het wegdek een bepaalde richting in gestuurd, om ongelukken te voorkomen. Na mijn boodschappen gedaan te hebben kroop ik weer in m'n Up, en wilde wegrijden. Het taxibusje naast mij was me vóór, en ik zag dat de dame achter het stuur de pijlen op het wegdek compleet negeerde en vrolijk tegen het verkeer in reed. Ze kon ternauwernood een botsing voorkomen met een auto waarvan de bestuurder zich wél aan de aangegeven rijrichting hield. Diezelfde bestuurder had waarschijnlijk net een hartverzakking gehad, want hij riep volgens mij de meest vreselijke dingen aan zijn mimiek te zien...
Hoofdschuddend reed ik weg, om vervolgens na een paar seconden diep in de ankers te moeten voor wéér iemand die schijt had aan de aangegeven richting. "Sakker de sakker, stom wijf! Ben je blind of zo?" riep ik haar toe. Denk niet dat ze mij gehoord heeft: we hadden allebei onze ramen dicht. Maar denk wel dat ze begreep wat ik riep: ze keek héél schuldbewust mijn kant op.
Maar ik zie dit steeds vaker: mensen die zich niet houden aan de verkeersregels. Nu weet ik wel: Nederland is Hét land van de regeltjes en wetten, maar juist de wetten en regels in het verkeer vind ik persoonlijk toch wel erg belangrijk.
Zo zie ik vaak ook fietsers die zich niet aan de regels houden. En als er dan iets gebeurt ben jij als automobilist de schuldige: dát vind ik dus wel effe een puntje!
En hoe denkt u over die fietsen met zogenaamde trapondersteuning? En die zogenaamde fat bikes? Koleredingen vind ik dat! Als automobilist is amper in te schatten hoe hard die krengen gaan. Tegenwoordig ben ik vreselijk voorzichtig als ik een fiets aan zie komen: voor je het weet ligt er ééntje op je voorruit! Afgelopen vrijdagavond zag ik er weer eentje op de dijk in Appiedam toen ik huiswaarts toog. Zo'n kerel in een strak pakkie op een fat bike. Hellempie op, racezonnebril, en sjezen maar! Ik riep nog : "He, joh! De gemeente Molenlanden heeft niet voor niets prachtige fietspaden langs de rivier aangelegd voor weet ik veel hoeveel geld: maak dáár gebruik van, knuppel!" Ik moest verdikkie in de vloerbedekking om die gast op een nette manier in te halen.
Vervolgens kwam ik achter een brommer te hangen die nét 40km/uur reed. Aangezien de dijk in Appiedam vol met onoverzichtelijke bochten zit haalde ik hem de eerste paar kilometers niet in, ik keek wel uit! Vóór je het weet zit je bij een tegenligger op schoot... Op een gegeven moment ging de brommerrijder wat meer naar rechts, en gebaarde met een wenkende hand dat ik in kon halen. Kíjk: dát zijn nou meedenkende medeweggebruikers! Met een tik op de claxon en een zwaai naar de bestuurder haalde ik hem in.
Toen ik mijn woonplaats in reed ging de horrorstory gewoon verder: een bumperklever! Zo'n gast in een Golfje. Moet ik nog méér zeggen? Schuin achter z'n stuur hangend en een petje achterstevoren op z'n kop. Hield telkens in en gaf dan gas. En raakte nog net mijn bumper niet. Na een dag achter de toonbank gestaan te hebben, had deze 60-plusser hier zwaar de dampen van in. Ik dacht: "Oma zal jou eens eventjes iets duidelijk maken jochie!" Dus oma gaf gas en tikte vervolgens de rem aan. Ik denk dat de remsporen van het Golfje over een half jaar nóg te zien zijn...
En néé: er was geen ander verkeer in de buurt. Ondergetekende is dan wel oud en soms een kreng, maar ik gedraag me in het verkeer wel verantwoordelijk.
Kan ik helaas niet van al mijn medeweggebruikers zeggen!
corrygryn@vandaagenmorgen.nl
