Roodkapje voor komende generaties
Onze regering wil het begrip moeder vervangen door “ouder waaruit een kind geboren is.” Als we somatisch purisme stringent gaan hanteren, dan kunnen we onze lol op.
Verhaal van Grimm*
Hier als voorbeeld een kindvriendelijke versie van een eeuwenoud verhaal. Ik vertelde het mijn kinderen en kleinkinderen. Ze genoten ervan en gespannen wachten ze op de zin: “Maar grootmoeder, wat heb u een grote mond?” Helaas verleden tijd, omdat het te bloederig en dus kind onvriendelijk is en gebruik maakt van – zoals we nu weten – verkeerde woorden.
Rooddoekje
In een hoogstwaarschijnlijk met stikstof verzadigd natuurgebied woonde een jonge volwassene met een niet gender neutrale achtergrond. Het droeg een rood hoofddoekje. Iedereen noemde haar Rooddoekje, omdat haar doek niet zwart of wit was, zoals bij alle andere mensen die kunnen menstrueren.
Dagelijks liep het door het natuurgebied op weg naar de aangepaste ouderenwoning, waar de mens woonde, die de mens die Rooddoekje gebaard had, gebaard had: Omaatje genaamd.
Bio producten
Het droeg in een mandje allerlei producten uit de biologisch verantwoorde winkel: Havermoutmelk, soja kaas, glutenvrijbrood en onbespoten groente. Terwijl het door het natuurgebied wandelde, rapte het er vrolijk op los, daarbij Engelse beledigingen en vloeken niet schuwend. Dat trok de aandacht van een beschermd roofdier uit de familie der hondachtigen: Een wolf.
Dit dierlijke wezen had de onnatuurlijke neiging vlees te willen eten, maar Rooddoekje wist niet dat zoiets gruwelijks bestond. Het begon onbevangen een vrolijk praatje, waarbij het vertelde waar het naartoe ging.
Gijzeling
Het beschermde roofdier holde naar de ouderenwoning en sprong door het geopende venster naar binnen. Omaatje verwelkomde het dier in haar woning. “Leuk dat je even langs komt; het lijkt wel of je gedomesticeerd bent?” zei het mensje, dat ooit gebaard had. Waarop wolf zei, dat het een gijzeling betrof en dat ze in een kast plaats moest nemen. Het dier trok snel de op het bed liggende pyjama aan.
Countdown
Kort daarop verscheen Rooddoekje. “Goh Omaatje, heb je je niet geschoren? En ben je niet naar de nagelstudio geweest? En heb je een afspraak bij de mondhygiënist gemist?”
“Niets van dat alles” brulde de wolf en het griste het mandje uit de handen van het geschrokken mensje, dat eventueel in de toekomst kan gaan baren en sloot het bij Omaatje in de kast. Daarna at wolf in enkele schrokken – enigszins teleurgesteld door de vleesloze inhoud - het mandje leeg, om verzadigd in het bed te gaan liggen. Zijn gesnurk galmde weldra door het hele natuurgebied.
Komst boswachter
En boswachter, die niet kon menstrueren en die net wat vaten met stinkende substantie had opgeruimd, hoorde het vreemde gesnurk en besloot een kijkje te gaan nemen. Hij zag de wolf in het bed en dacht: “Die is niet in zijn natuurlijke habitat. Er is iets niet pluis”. Snel belde hij de dienstdoende rechter-commissaris om een huiszoekingsbevel te krijgen. Hij kreeg die pas nadat hij beloofde de privacy van alle betrokkenen te respecteren.
Binnengekomen bevrijdde hij Rooddoekje en Omaatje. Met enkele mastworpen van natuurlijk henneptouw bond hij wolf vast na zich te hebben verontschuldigd voor zijn dieronvriendelijke handelen.
“Je wordt uitgezet in een natuurgebied, waar je geen mandjes kan stelen,” verzekerde hij het verontruste dier. Aldus geschiedde en ze leefden nog lang en correct verder.
*Grimm: Twee sprookjesschrijvenden die niet kunnen baren, geboren uit dezelfde ouder.
-S.jpg)
.gif)
