Over Beschaving en Barbarij
Een principiële veroordeling van oorlog als iets dat in strijd is met beschaving horen wij voor het eerst bij Erasmus:
Allen moeten samenzweren tegen de oorlog, allen hun stem tegen geweld verheffen.
De 18de eeuwse Frans filosoof Condorcet vond dat pas sprake van beschaving kan zijn wanneer politieke geschillen geweldloos worden opgelost. Geweldloosheid dus als beschavingsnorm..
Niet alleen de toegenomen bewapening kent zijn eigen dynamiek, maar ook het bewapeningsdenken voert ons van kwaad tot erger. Het einde kan alleen een absolute terugval van de menselijke beschaving zijn. (Humanistisch Vredesconferentie1983)
Elke beschaving kent zijn eigen barbarij. Hoe rijker en krachtiger een beschaving, des te dodelijker haar barbarij. In een wereld waarin de ongelijkheid onverbiddelijk groter wordt roept de barbarij van één kant onvermijdelijk die van de andere op. Zij versterken elkaar in een afschuwelijke geweldscyclus.(Gilbert Achcar politicoloog, 2001)
Terrorisme is het plegen van of dreigen met op mensenlevens gericht geweld, met als doel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen of politieke besluitvorming te beïnvloeden. Staten die oorlog voeren doen niet anders!. Het gaat erom zoveel mogelijk mensen om te brengen. Massamoord is beslissend. (Hylke Tromp, Volkskrant 28.12.2001)
Internationaal recht moet centraal staan. Het beschermt iedereen; Palestijnen, Israëliërs, volkeren zonder vrienden. Dat politieke leiders dat recht met voeten treden en niet zien hoe onmetelijk veel schade ze aanrichten, is de echte tragiek. Je kunt je niet een air van morele superioriteit aanmeten terwijl de dubbele moraal in al zijn gruwelijkheid de beeldschermen vult. (Hassnae Bouazza, NRC, 13.10.2023)
Als niemand luistert naar niemand vallen er doden in plaats van woorden (Jana Beranová)
.gif)
