Vogels
Ondergetekende heeft iets met vogels. Al van jongs af aan werd ik door mijn ouders geleerd vogels te herkennen. Niet alleen aan hun uiterlijk, maar ook aan hun zang en roep.
Daar ben ik die twee nog steeds dankbaar voor!
Als een rode draad door mijn leven was daar altijd het Roodborstje. Elk jaar weer was hij er.
Als ik in de tuin van mijn geboortehuis aan de Merwede aan het spitten was, kwam ie vlak bij me zitten om de opgewoelde wormen te verschalken. Met zijn kleine kraaloogjes keek ie me dan verwachtingsvol aan. "Zouden er wormen zitten denk je?". Ik zag het hem denken. En jawèl: er waren altijd wormen voor hem.
In mijn huidige tuintje is ie er wéér ieder jaar. Ook altijd aanwezig als ik in de tuin bezig ben. Hij komt zich ook altijd even melden als ie weer in 't land is. Een paar jaar geleden zat ik tussen de bedrijven door buiten aan de koffie. Komt ineens 'mijn' Roodborstje op de tuintafel naast me zitten, en deed zich te goed aan het vogelvoer wat er altijd staat. We hebben even gezellig zitten kouten in gedachten, en wéér die lieve kraaloogjes trouwhartig op me gericht.
Dan smelt ik...
Maar niet alleen het Roodborstje was een speciaal vriendje: er was ook een Puttertje. Als ik naar buiten ging met een handje voer en floot, duurde het slechts een paar seconden of hij zat op de grond vlak naast me verwachtingsvol te kijen.
En helemaal verrukt als ie te eten kreeg. En als ik dan bezig was in de tuin druk om me heen fladderend.
Dat vond ik toen al zó wonderlijk! Zó'n klein beestje en zó vol vertrouwen!
Hadden we ook nog de staartmezen. Kleine pluizenbolletjes, druk kwetterend met elkaar, en streken als een donswolk naast me neer als ik een schaal voer neer zette. Bang? Nee, totáál niet! Ze kwamen zelfs in de vensterbank zitten, vlogen soms met me mee de tuin door en streken neer in de bessenstruiken om te kijken wat ik aan het doen was. Zó aandoenlijk!
Ze zijn me niet vergeten sinds ik in mijn huidige huisje woon.
Hele zwermen puttertjes en staartmezen vliegen er hier rond, en komen vaak eten bij me.
En jaren geleden in de Betuwe een Grutto van dichtbij mogen ontmoeten. Een dag met een gouden randje. Één van de foto's die ik daarvan gemaakt heb staat nog steeds op de site van Vogelbescherming Nederland. Mijn paps en mams zouden denk ik toch wel een beetje trots op hun jongste spruit geweest zijn..
Dan nog de merels in mijn tuintje, Bram en Annie zoals ik ze noem. De mezen, de mussen en de spreeuwen. En soms een Boomklever, een grote bonte Specht, een Boomkruipertje, een Lijster...
Ze zijn me allemaal even lief.
Lieve lezers, wees goed voor onze vogelvriendjes: ze zijn een lichtpuntje in deze toch ietwat donkere wereld.
Roodborstje Foto C Gryn
_(cropped)-nrk-beta-CC-BY-SA-2.0-S.jpg)
.gif)
