Oerdieet
Ik vraag me steeds vaker af wat sommige mensen beweegt om bepaalde diëten te volgen. Zo ook het Oerdieet. Daarbij eet men groenten, fruit, noten, zaden, rauw(e) vlees of vis en geen ‘bewerkte’ dingen. Het refereert aan de oermens, die nog geen voedsel kookte of bewerkte, maar van alles plukte, uit de grond en /of het water trok en doodsloeg. Lekker simpel!
Dan zie ik in gedachten een man met knots lopen, wanhopig op zoek naar vlees. Thuis een vrouw die van alles plukt en uit de grond trekt, de oogst wast in water, afdroogt en alles in een schaal mikt. Effe roeren, en wachten tot manlief weer thuiskomt met vlees! Kat, hond, muis, rat, maakt niet uit; als er maar vlees aan zit.
Nadat manlief weer thuisgekomen is, wordt de prooi gevild en uit elkaar gerukt. De pels verwerken ze tot een paar hippe sandalen of een leuk tassie, met een speciaal vakje voor een Smartphone. De eventuele tanden worden een paar coole sieraden en de botten zijn voor de hond. Bij tijd en wijle pakt meneer de hengel en gaat zijn geluk in de rivier, de vijver of de sloot beproeven. Want je moet wel gevarieerd eten natuurlijk. De overgebleven graten worden, jawel: tandenstokers!
Het vlees of de vis gaat vervolgens in stukjes in de schaal met noten, zaden, fruit en groenten. Ziedaar het nieuwe dieet! Geen gedoe met blikjes, potjes en pakjes. Scheelt een berg afval van heb ik jou daar!
En de kilo’s vliegen er af.
‘Men’ is blijkbaar vergeten dat er in de voedingswereld óók het één en ander geëvolueerd is. Gelukkig maar. Ik zie mezelf al lopen met een knuppel: weiland in en de eerste de beste koe te grazen nemen. Nou, dank u! Het stukje vlees wat ik eet wil ik niet in de ogen gekeken hebben. Hypocriet natuurlijk, maar ik ben wat dat betreft een softie. Ben ook blij dat er mensen zijn die dat stukje vlees willen ‘voorbereiden’.
Maar wat is er mis met ons hedendaagse voedsel? Ik kan er al van genieten als ik bij mijn Turkse groenteman mijn boodschappenmand op de toonbank zet, lekkere verse groenten en fruit uitzoek, even informeren hoe het met zijn ouders is en met de paar Turkse woorden die ik ken afscheid neem, een kleurige mandvol in de auto zet en dan naar huis.
Thuisgekomen alles in de daarvoor bestemde manden en de koelkast leggen. En dan onder het genot van een mooi stukje muziek, een goed glas rood én het inmiddels onmisbare commentaar van Snoes de poes (zittend op de punt van de keukentafel) een maaltijd bereiden. Met wat vlees en veel verse groenten. Gekookt, gebraden of geroerbakt ja! Míjn spijsverteringskanaal is namelijk niet geschikt om alles rauw te verwerken! Als ik daar aan begin moet ik een paar uur na de maaltijd spoorslags in de lade met geneesmiddelen duiken, en inéénkrimpend van de buikkrampen hopen dat ik een doosje loperamide te pakken krijg. Dus wég met dat achterlijke Oerdieet! Zingen kan ik tóch al niet en dat zal door al die zaden echt niet veranderen.
En maatje 36 gaat al jaren niet meer lukken! Wat is nu belangrijker? Dat ik tot het bittere eind slank blijf (en waarschijnlijk behoorlijk chagrijnig ) of met een maatje meer lekker eet en geniet en voor een ander nog ‘te pruimen’ blijf? Het valt mij namelijk op dat een hoop van de ‘eeuwige lijners’ er nu niet direct zo gelukkig uitzien.
Ik hou me aan de laatste optie. Sorry…
,-S.jpg)
.jpg)
.gif)
.jpg)
