Lief stel
Heb u al eens vaker verteld dat we gezegend zijn met een heleboel lieve trouwe klanten. Maar één stel staat op eenzame hoogte.
Beiden even in de tachtig, wat absoluut niet te zien en te merken is. Meneer een grote knappe man, prachtige kop met grijs gemêleerd haar, mevrouw een superslanke, mooie blonde dame. En wat het meest opvalt: beiden in het 'bezit' van een enorme dosis héérlijke humor!
Het is altijd een feestje om deze twee in de toko te hebben.
Even een paar voorbeeldjes: komt meneer de winkel in, kijkt om zich heen, mijn toenmalige baas/zwager vraagt: "Kan ik u helpen?". Meneer antwoordt met de gevleugelde uitspraak: "Ik zoek de mooiste vrouw van Krimpen!".
Waarop zwager en ik acuut in een stuiplach schieten, en meneer vertellen dat de dame in kwestie zich niet in onze toko bevindt. Nadat meneer vertrokken is om verder te zoeken zeggen we tegen elkaar : "Wat is het toch een geweldig stel mensen!". En: "Je zou willen dat iedereen zo was!".
Deze anekdote ging jaren lang rond op verjaardagen bij ons in de familie, als er gevraagd werd hoe het was in de winkel en of er nog leuke dingen gebeurden.
Nog een voorbeeld: wederom komt meneer de winkel in, vraagt of mevrouw er is (we hebben een vrij grote zaak), ik antwoord ontkennend, waarop meneer zegt: "Dan is ze bij de slijterij, kan niet missen: ze is hier, of dáár!", en loopt grijnzend de winkel weer uit.
Mijn baas/zwager komt een paar seconden later de winkel in en vraagt waarom ik zo vreselijk moet lachen. Als hij mijn verhaal aangehoord heeft ligt ook híj in een deuk.
Zulke mensen maken je dag!
En wat een verschil met andere stellen soms!
Jaren geleden een echtpaar in de toko dat op een "plaatsvervangende-schaamte-oproepende" manier ruzie liep te maken op gedempte toon. In dit geval was het mevrouw die duidelijk de (grote) broek aan had. Meneer droop na een paar minuten bedremmeld af naar buiten, en bleef daar héél gehoorzaam op mevrouw staan wachten. Met ijzeren zelfbeheersing heb ik toen met mevrouw afgerekend, op mijn tanden bijtend om het mens niet de wind van voren te geven.
Ik had haar het liefst verteld dat ik haar een krengerig monster vond, of een monsterlijk kreng, what ever! Maar ik had zó te doen met die man! Je zou maar getrouwd zijn met zo'n kenau!
Hadden we ook nog een stel waarvan de man altijd liep te zingen, gezellig een babbeltje maakte, en 'vrouw-lief' nooit antwoordde op ons "Goedemorgen/middag", maar direct haar gewenste artikelen bestelde. Ging ook altijd weg zonder gedag te zeggen. Heb het mens nog nóóit zien lachen. Denk dat ze dat niet kan. Arme, arme man....
Wat heb je dan toch een verschil in mensen! En tegelijkertijd ook zo'n verschil in echtparen. Zoals die laatste twee koppels zijn er plenty, helaas, meestal in ietwat mindere mate, maar tóch...
Begrijpt u nu misschien met wat ik bedoel dat het een feestje is om ons Liefste Stel in de toko te hebben?
Wens iedere winkelier zulke klanten, dat maakt ons werk nóg veel leuker!
-S.jpg)
.gif)
