Zwart schaap
U bent vast wel bekend met de term: het zwarte schaap van de familie. Het klinkt ietwat negatief, maar dat bedoel ik niet zo. Misschien is Outsider een betere benaming.
Dan zal het u hoogstwaarschijnlijk ook niet verwonderen dat ondergetekende dat in háár familie is. En dat begon al bij mijn geboorte. Ik ben de enige die 'buitendijks' geboren is, èn de enige die flesvoeding kreeg. Toen ik als prul van een paar dagen oud bijna uitgedroogd was, zat mijn paps uren lang naast mijn ledikantje om mij om de paar minuten een lepeltje suikerwater te geven. Dat vertelde mijn mams jaren later.
Dus ik ben de enige die de voorkeur gaf aan de fles, en dat is zo gebleven, zullen we maar zeggen. Alleen geen melk melk meer tegenwoordig...
Als kind was ik wat ze tegenwoordig zouden noemen, een tomboy. Alleen die exacte wetenschappen liet ik achterwege. Maar ik vond poppen idioot, speelde liever met een racebaan, ging met m'n 1 jaar oudere neef en z'n vriendjes 'de griend in', klom in bomen, stookte vuurtje en bouwde hutten.
Ik was ook de enige die later een geheel eigen kledingstijl ontwikkelde: zeker toen ik tiener was. Mijn mams zei altijd: "Dragen wat jíj leuk vindt!". Dat deed ik dan ook. Was wars van de 'heersende mode', en mams kon vreselijk mooie kleding maken. Als tiener viel ik al op wegens mijn uiterlijk, óók in mijn eigen familie.
In mijn twintiger jaren viel ik op door op een gegeven moment niet meer 'ter kerke te gaan' : had het helemaal gehad met dat instituut! Het draaide mijns inziens alleen om uiterlijkheden: van die Naastenliefde heb ik weinig gemerkt. In mijn optiek zit onze Schepper wel eens hoofdschuddend naar dat gedoe hier op deze aardkloot te kijken, en denkt wellicht: "Waar ben ik aan begonnen!". En dat meen ik echt!
Ook was ik een outsider op het gebied van muziek en uitgaan. Ik lag werkelijk in een scheur om Tineke Schouten, in ons toenmalige theater. Was uitgenodigd door mijn oudste vriendinnetje: we lagen werkelijk over elkaars schoot te gieren van de lach! Héérlijk zulke avonden! Drie dagen er na nóg buikpijn van het lachen...
Maar kon ook genieten van een mooi orgel-of koorconcert, en van een viool- of pianoconcert. Kan me niet herinneren wanneer mijn broer en zusters een avondje uit gingen. Waren die nu wèrkelijk zo saai? Als ik ze nu bekijk denk ik van wèl. Maar ondergetekende houdt wel van ze, hoor! Ieder z'n ding, zullen we maar zeggen.
En die outsider ben ik nog steeds. Zeker met een verjaardag, waar ik vreselijk de pest aan heb overigens, val ik volkomen uit de toon. Ik draag wat men noemt Boho-chic. Ben een zestigerjarenkind, en dat is blijven hangen. Een tikkie Flowerpower, en een beetje Hippie, cowboylaarzen en vestje, vrolijke kleuren...Zet dat af tegen de kleding van mijn familie: keurige klassiek bloesjes en jurken, parelsieraden en platte moccasins. Keurig glad Bob-kapsel, zonder verf...En daarnaast mijn woeste roodblonde krullenkop met Boho-kleding! Ziet u het verschil? Lachen, tòch?
Maar in feite zijn we dól op elkaar, ondanks onze uiterlijke verschillen.
En daar draait het nu juist om in de wereld: elkaar accepteren zoals we zijn.
Dus lieve lezers: wees niet bang om een outsider te zijn: wees jezelf!
.gif)
