WO III belangrijker dan provinciale verkiezingen
De derde wereldoorlog, tussen Rusland en de Westerse wereld, vind ik op dit moment belangrijker dan stemmen in het kader van de komende Provinciale Statenverkiezingen. Als het gaat om een keuze tussen oorlog en vrede, dan kies ik voor de vrede.
Ik ben tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren, heb bewust dienstgeweigerd en was actief voor de PSP, de pacifistisch socialistische partij. Maar van het pacifisme en de polemologie, de wetenschap van oorlog en vrede, is hier vandaag de dag jammer genoeg niet veel meer overgebleven. Poetins’ oorlog heeft een enorme impact op ons dagelijks leven in Rotterdam, maar blijft bij de verkiezingen van 15 maart buiten beschouwing. Alle politieke partijen kiezen voor de oorlog. (Forum voor democratie toont zelfs begrip voor Poetin.) Een grote meerderheid steunt de strijd aan het front, het sanctiebeleid en de wapenleveranties.
Wie heel bewust voor vrede kiest, pleit eerder voor een neutrale opstelling, het mogelijk maken van onderhandelingen en terughoudender omgaan met wapens. Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt.
Ko Colijn (journalist en politicoloog) schrijft in het blad Argus (1/3/23): ‘Elk gewapend conflict eindigt met diplomatie aan tafel, dus daar kan men niet tegen zijn.’ In diezelfde Argus legt de antropoloog en criminoloog Hans Werdmölder met heldere argumenten uit waarom opsplitsing van Oekraïne in twee afzonderlijke entiteiten een verstandige oplossing van dit conflict kan zijn.
Op 26 februari demonstreerden duizenden betogers in Berlijn tegen het Oekraïne-beleid van Duitse regering. Eisen: een onmiddellijk staakt het vuren. Vredesonderhandelingen. Geen wapens meer voor Oekraïne. Natuurlijk speelt schaamte met betrekking tot het eigen oorlogsverleden daarbij een rol.
Over de sancties tegen Rusland zegt de Franse econoom Gabriel Zucman in de Volkskrant (6/3/23): “Als het doel was om de oorlog tegen Oekraïne te stoppen, zijn ze niet heel effectief geweest. Poetins steunpilaren, de oligarchen, hebben een groot deel van hun rijkdommen in belastingparadijzen buiten Rusland verstopt. We hadden al dat geld simpelweg kunnen bevriezen. Maar ik houd hoop. Het kan nog altijd.”
Wat ik vooral in conflictsituaties zo vreselijk vindt zijn de enorme aantallen onschuldige burgers die daar vaak bij omkomen. Of verkracht worden. In deze oorlog komt daar nog het ontvoeren van duizenden kinderen bij. Het lijkt wel of we niks van het verleden willen leren.
Na de Tweede Wereldoorlog heeft Nederland zich in Indonesië misdragen, we demonstreerden wel tegen het Amerikaanse optreden in Vietnam, het leger kon genocide in Srebrenica niet verhinderen en de Afghanen lieten we in de steek. Nu lijken we opnieuw in de val die Poetin heeft opgezet te trappen.
Mijn voorspelling is dat deze oorlog verder zal escaleren, terwijl er mogelijkheden zijn om dat te voorkomen, en dat er na afloop opnieuw zal worden geconstateerd dat we van onze fouten moeten leren.
Een hard gelag.
.gif)
