Muziek
U weet inmiddels dat ondergetekende opgevoed is met een brede belangstelling op het gebied van muziek. Zo staan bij mij in m'n muziekbibliotheek o.a koormuziek, opera, operette, nederlandstalig, Perry Como, Johnny Cash, volksmuziek, Frank Sinatra, Willeke Alberti, de Mastreechter Staar, het Westlands Mannenkoor, Rudolf Schock, kortom, té veel om allemaal op te noemen.
Ben mijn ouders nog steeds dankbaar voor het feit dat ze mij hebben leren genieten van muziek, en dan bedoel ik Echte Muziek.
Als tiener werd me wel eens gevraagd van wat voor muziek ik hield. En als ik dan vertelde dat ik ook van klassieke muziek hield, werd ik steevast uitgelachen door leeftijdsgenoten. Nooit iets van aangetrokken. Mijn moeder zei altijd:"Je moet je nooit schamen dat je van zulke muziek houdt!".
Als ik dan tegenwoordig het gedreun hoor van wat het gros van de jeugd muziek durft te noemen, voel ik toch een soort van medelijden. Vind het ook derhalve niet gek dat er zo veel, meest jonge mensen vreselijk opgefokt zijn. Vooral merk je dat in het verkeer.
Voorbeeldje: sta ik op de pont te wachten, lekker stukje klassieke muziek op, komt er in ene een auto aangescheurd, stopt abrupt naast me, en er komt een gebulder, gedreun en geblèr uit die kar! Chauffeur al 'hoofdschokkend' achter het stuur, petje achterstevoren, met de handen een soort van autistisch klappen gevend op datzelfde stuur. Het halve dorp kan 'meegenieten' van wat hij denkt dat muziek is, aangezien hij de volumeknop hoogstwaarschijnlijk op 18 heeft staan.
Kijk, dan krijg ik de neiging om al mijn ramen open te gooien, mijn volumeknop op 23 te zetten (kan dat überhaupt?) en zijn glazuurverbrijzelende herrie te overstemmen.
Maar ik ben een vrij gemoedelijke dame van 60, dus ik ben wel wijzer: je wint het tóch niet in zo'n geval.
Dus zet ik mijn muziek af en laat alles maar over me heen komen, bijna letterlijk, want je vóelt gewoon de 'vibes' uit die auto! En dat is niet zo best voor je (geestelijke) gezondheid, mijns inziens.
Daarom geniet ik zo van 'mijn' muziek. En ook dáárom heb ik afgelopen jaar zo genoten van de twee concerten die ik bezocht heb. Afgelopen 3 April een concert in Echt. Karin Hertsenberg, Marco Bakker en het Vriendenkoor Echt hebben me de dag van m'n leven bezorgd. Heb me begin dit jaar ook voorgenomen om meer van zulke mooie concerten te bezoeken.
Mij zul je nooit aantreffen bij een hardrockconcert, of al headbangend en bierzuipend hard meeschreeuwend bij één of ander 'muziek'-spektakel wat in mijn ogen niets, maar dan ook niets met echte muziek te maken heeft.
Smaken verschillen, niet waar?
Heb mijn favoriete zanger ooit eens verteld dat zijn stem me door moeilijke jaren heeft geholpen. Ben dankbaar voor het feit dat ik hem dit heb kunnen vertellen.
En ben ook dankbaar voor het feit dat ik ontroerd kan raken door vioolspel, met name 'Peace for the Ukraine' door Edmond Fokker van Crayestein. Die man kan me zó raken met zijn vioolspel! Tranen van ontroering, en daar schaam ik me niet voor!
Ben dankbaar voor al die musici die ons laten meedelen met hun prachtige zang en muziek.
Daar kan geen ghettoblaster tegenop: die heeft het nakijken...
.jpg)
.gif)
