Gevallen vrouw
Ben weer eens op m'n plaat gegaan. Daar is ondergetekende een kei in geworden de afgelopen jaren. Heb het ter aarde storten tot een ware kunst verheven. Schat zo in dat het in vijf jaar tijd de vijfde keer is. (En neen, ik was níet dronken! Dat ben ik namelijk nooit.)
Kwam uit de zaak en liep richting mijn auto. Vond het al zo donker, en om me heen kijkend zag ik dat de straatverlichting uit was. Nu loop ik dat stukje elke dag, maar miste toch de rand van het trottoir. En daar ging ik!
Kon me gelukkig op tijd omrollen, maar de klap kwam behoorlijk aan mag ik wel zeggen! Ik rolde op m'n rug en ging compleet gestrekt met beide benen in de lucht. Wat was ik blij dat het donker was!!! Had er niet aan moeten denken dat dit bij daglicht gebeurd was! ( Het gebeurde namelijk vóór een appartementencomplex, en als het zomer is zitten daar veel mensen rond die tijd op hun balkon. En daar zwaai ik dan ook altijd naar.) Ik had maar één getuige en dat was mijn collega die achter me liep.
Die kwam verschrikt aangelopen, met een bijna-hartverzakking. En daar lag ik dus op m'n rug tussen mijn tassen.
Zoals altijd schoot ik in de lach, want het móet een komisch gezicht geweest zijn: de drogist op haar rug op de stoep tussen allerlei spullen!
Maar toen moest ik overeind...
Heb me eerst weer omgerold en met veel pijn en moeite op m'n knieën gaan zitten. "Moet ik je even overeind hijsen, Cor?" vroeg mijn lieve collega. Heb dat maar afgewezen, wetende dat zij óók niet zo'n beste rug heeft. Afijn, mijn spullen bij elkaar gegraaid en rechtop gaan staan. Dan kom je er weer eens achter hoeveel spieren, gewrichten en botten een mens heeft!
En ze deden allemaal pijn. Vooral mijn kont, die zou de andere morgen wel paarsblauw zijn, of blauwpaars, whatever!
Met veel gekreun en gesteun in m'n Up gekropen en boodschappen gaan doen.
Thuisgekomen maar een restje bami wat er gelukkig nog stond in de oven gekwakt: zag het niet zitten om een half uur in de keuken te staan. Met een grote zucht en veel ge-"AUW!" achter m'n pc gekropen, en een fikse borrel genomen. Vroeg in bed gedoken, nou ja, gedóken..., gekrópen! Telkens als ik me omdraaide was dat een complete work-out! Aangezien ik altijd met het raam open slaap, heb ik me in moeten houden om niet heel luid te kreunen en te steunen. Er lopen met grote regelmaat buurtgenoten hun hond uit te laten tot diep in de nacht. En ik ben alleen... Je hebt zó snel praatjes op een durp!
Rond een uur of één werd ik wakker en moest hoognodig naar nummer 100. Waar ik bang voor was gebeurde gelukkig niet: tot mijn verbazing was ik zo soepel als wát! Gelijk maar naar beneden getogen, want ik had trek in een stukje Brie. Ook de trap naar beneden was een makkie!
Beneden aangekomen trof ik een enigszins verbaasde Snoes. Ik zàg haar denken: "Nú al beneden?". Maar goed, dat werd voor Snoes een feestje! Snoepjes, stukje Brie, knuffel: mijn kattenkind kon haar geluk niet óp!
Een uurtje later weer gezamenlijk naar boven vertrokken, een beetje voorzichtiger deze keer (Snoes heeft de schattige gewoonte om tussen mijn voeten de trap op en af te lopen). Slapen werd een complete work-out: omdraaien was een ramp.
De andere dag voorzichtig mijn heup bekeken. Inderdaad: blauw/paars! Linkerknie dik...Heb de werkdag doorgebracht met behulp van de middelen die we verkopen: had een heerlijke cocktail van het één en ander. En verroest: ik liet weer van alles uit mijn handen kletteren, dus heb héél veel tussen mijn tanden door "achteruit gebeden" zoals wij dat hier noemen.
Liet mijn collega's nog de tandjes schrikken door bijna te struikelen over m'n eigen voeten. Hoe ouder ik word, des te onhandiger tegelijkertijd. En deze week hoop ik 60 te worden...
Hou mijn hart vast. Dus als u binnenkort opgeschrikt wordt door een lichte aardschok in de omgeving van Rotjeknor: nee, niks aan de hand! Enkel die maffe drogist in Krimpen die op haar plaat gaat!
-S.jpg)
.gif)
