De Bestseller
Gisteren riep mijn Uitgever mij bij zich. Mijn Uitgever is een zwierig man, een joyeuze Bourgondiër, altijd keurig in driedelig maatkostuum, een pochet, onberispelijk wit, in zijn borstzak. Een ware gentleman. Waar vind je nog zo’n exemplaar à la van Oorschot en Lubberhuizen?
In Rotterdam of all places!
Daar zetelt hij in een monumentaal pand op het Noordereiland, achter een zo mogelijk nog monumentaler bureau.
Een unica van De Bazel!
Het ritueel van ontvangst is al jaren hetzelfde.
Een sigarenkistje wordt mij voorgehouden :
“Neem er eentje. Het zijn Cubanen! Cohiba’s Esplendidos! Een longfiller met flink wat noot! Fidel Çastro’s favoriet! Ja, ik ben ook ooit zeer links geweest. When I was very, very young! Che Guevara en zo! Hadden wij diens reproductie in de Jaren Zestig niet allemaal aan de muur? Maar andere tijden, andere zeden. Wat jij?”
“Nee, ik rook niet!”
“Wat! Ben je geheelonthouder geworden? Ze kosten 30 euro het stuk! Ik haal ze bij het Huis Hajenius aan het Rokin in Amsterdam. Want hier in Rotterdam zijn ze niet te krijgen. Jongen je weet niet wat je mist! Ik ga er nu zelf een opsteken. Dus zo meteen zit je toch in de blauwe walm. Kun je net zo goed mee doen.
Geloof toch al die kankerverhalen niet! Allemaal Calvinisme. Je mag ook nooit eens genieten in dit land! Churchill rookte iedere dag twaalf stuks en die is er eenennegentig mee geworden, maar je moet het zelf weten
Hij bukte zich naar een la in zijn bureau.
“Asjeblieft,” zei hij: “ Hier het eerste exemplaar van Corona Forever! De Caleidoscoop van een Pandemie. Je nieuwe dichtbundel… Mijn felicitaties!
In Februari lanceer ik hem in Boekhandel Snoek hier aan de Meent. Leuke jongens, die Snoeken, Arno en Mark. Die durven! Een boekhandel in Rotterdam ...en dat in deze tijd! Wondernemers zijn het! Chapeau!
Dit is het goede nieuws. Nu het slechte.
Het blijft maar crisis met die verdomde Covid-19. En nu ook nog eens de omikron daar boven op! Het gaat domweg verrekte slecht in onze branche. De mensen blijven op hun centen zitten. En dan is er ook nog de Ontlezing. Men leest minder en minder! Jongeren lezen zelfs nauwelijks meer. Zelfs stripalbums – boeken met plaatjes, nota bene – doen het niet goed. Ze gamen liever de godganse dag.
Je weet, ik houd van je poëzie. Maar dit kan echt zo niet langer. Ik lijd er vast weer verlies op. Doe me een lol en schrijf me een Bestseller !”
“ Een Bestseller...?”
“Ja , joh, zo iets als die Houellebecq in Frankrijk, met z’n boek Soumission. Die loopt binnen. Waarom doe je ook niet zoiets? Wordt de Nederlandse Houellebecq! Schrijf een Nederlands equivalent. Er moet in Nederland een president worden gekozen… en…”
“ Maar dat hebben we toch helemaal niet, een presidentiële democratie!?”
“Zeg wie is hier nou de Man van de Verbeelding, jij of ik ? … Dan verzin je toch wat, dat is je vak…!
Bijvoorbeeld Willem Alexander gaat met zijn gezin op vakantie naar zijn villa in Griekenland. Daar gaan ze aan boord van zijn dure, nieuwe speedboot. Maar een terrorist heeft er een bom in aangebracht. En BOEM! geen Oranjes meer.
Heel het land in Nationale Rouw .
Maar ja, daar helpt geen moedertje lief aan, nu moèt er wel een president gekozen.
Er ontstaan twee kampen. Een dat van de rechtspopulist Wildemans. Je weet wel dat Nijdig Nijntje uit Venlo met zijn blondgeverfde Mozartpruik ( “Willen jullie meer of minder Limburgers?”. “Meer! Meer!”)
Het ziet er na uit dat hij hoge ogen gaat gooien.
Dat nooit!
Links en gematigd rechts schuiven dan samen de charismatische gematigde moslim Abou El Bourkani naar voren, de burgemeester van Amsterdam…”
“ Bedoel je niet Ahmed Aboutaleb, onze burgemeester, de burgemeester van Rotterdam…?’
“Ben jij nou een schrijver,oen! Het is fictie, jongen. Fictie! Nou, die El Bourkani, die fictieve figuur, die voert de shariah light in.’‘
“ De shariah light?”
“ Ja, de ik-figuur in jouw roman, die is economiedocent aan de Hassan II – universiteit (voorheen Erasmusuniversiteit). De neoliberale economie, het Reagan- & Thatcherisme, mag daar niet langer gedoceerd. Weg met het overspannen marktdenken!
In plaats daarvan dienen docenten en studenten zich te buigen over het sprookje
van “Ali Baba en de 40 rovers”. Eindelijk de waarheid over de Westerse economie…
Paulien de Meer Mohr, de Voorzitter van het College van Bestuur tracht nog haar lucratieve baantje, betaling ver boven de norm van El Effendi Balkenendi, te behouden en verschijnt in burka op haar werk. Het helpt haar niet. Ze wordt afgevoerd. Want vrouwen horen niet aan een universiteit, maar ...aan het aanrecht...! Aldus Allah en zijn Profeet! En diep in zijn hart, elke man...! Waar of niet? Geintje!
Kortom, het komt er op neer, dat je het scenario van die roman van monsieur Houellebecq voor driekwart aanhoudt, maar met een flinke scheut Sauce Hollandaise erover heen. Ik wil geen proces wegens plagiaat!”
“Ja, maar…”
“Niks te ja-maarrren… over drie maanden ben je terug met het manuscript!
De eerste druk wordt 600.000 exemplaren. Je krijgt een euro per stuk.
Je wordt een vermogend man. De rest is voor mij, zie het maar als compensatie voor al dat verlies, dat ik al die jaren heb geleden op die onverkoopbare dichtbundels van je! Dan schaf ik mij een mooi optrekje aan de Middellandse Zee aan, dat heb ik altijd al gewild.
Wat denk je, zou Willem Alexander niet zijn villa aan mij willen overdoen? Hij wil daar vast weg uit angst voor die bom van jou, ha! ha! Koop ik er die speedboot gelijk bij! ”
-S.jpg)
.gif)
