Dierenvriendjes
Waar zouden we zijn zonder onze dierenvriendjes? Heb er zelf een heleboel. En dat bevalt me uitstekend! Te beginnen met 'mijn' egels. Zoals u inmiddels weet krijg ik al ruim 30 jaar die prikkies 's zomers in m'n tuin. Hele egelgeneraties heb ik in leven gehouden. Ze kwamen soms óók naar binnen in mijn huidige woning. Daar was ik dan weer wat minder blij mee: vlooienplaag!
Zat er op een late zondagmiddag éentje ter hoogte van de boekenkast, op zoek naar eten. Ik gelijk opgesprongen van mijn stoel, en liep de keuken in om brokken te pakken. Het stekeltje direct gemoedelijk achter me aan, en scharrelde gezellig in de keuken rond, tot ik de doos met brokjes te pakken had. De schat ook weer braaf achter me aan de kamer door naar de tuin.
Toen ik diezelfde avond nog even een wijntje dronk buiten, scharrelde hij met de hele familie gezellig om me heen.
Foto Corry Gryn
Maar een aantal dagen later was het bàl: VLOOIEN!!!
Twee keer per dag stofzuigen en voor ik naar mijn werk ging met de vlooienspray in de weer. SInds die dag maak ik een soort van barrière bij de achterdeur...
Dan de katten in mijn leven, zwerfkatten en buurtkatten in mijn geval. Op het moment heb ik een zwerfkatje, Snoes 2, die haar 4 kittens afgelopen zomer bij mij kwam brengen. Nachtenlang beneden gezeten om het spul te filmen. Eerst vreselijk schuw, maar na een paar weken lag het hele zootje klem tegen me aan op bed te slapen. Maar je huis wordt een puinbak met 4 kittens! Behang gestript, stoelen gerafeld, in de gordijnen klimmen.
Na een week of 6 zijn de kittens opgehaald door de dierenambu terwijl ik aan t werk was. Ze waren op dat moment buiten, en de buurt wist er van. Moest effe wennen aan de stilte, dàt dan weer wèl! Maar gelukkig komt moeders nog. En dat is een schatje.
Zo nu en dan komt Moos, een rode buurtkater effe buurten. Krijgt ie snoepjes,een knuffel, die hij met een genadige blik in ontvanst neemt, eet wat brokjes, en gaat vervolgens prinsheerlijk een paar uur liggen slapen op Oma's stoel. En vertrekt dan weer.
Foto Corry Gryn
Dan hebben we de honden. De nieuwe eigenaren van de winkel waar ik werk hebben 2 Mechelse herders, Cai en Axel. Pasgeleden toen ik de achterdeur van de zaak binnenkwam, werd ik bedolven onder die twee! Ben in de ruim 40 jaar dat ik 'achter de toonbank sta', nog nooit zó hartelijk begroet!
Ben dan nèt Zwaan-kleef-aan: moet uitkijken dat ik niet struikel over die twee! Ze weten precies waar ik de hondenkoekjes bewaar! Dan gaan ze alletwee keurig netjes zitten, en snuiten gericht op de plank met de koekjes. Dan kijken ze me zo zijdelings aan met een trouwhartige blik, en ja, dan gaat ondergetekende compleet voor gaas! Die mieters weten exact hoe ze me in moeten pakken!
Vooral Cay maakt er een sport van om klem tegen me aan te komen zitten tijdens mijn lunchpauze. Steekt ie zijn kop onder m'n arm door, want er móet geaaid worden! Hij is dól op kaas, dus ik moet als ik een klant ga helpen ervoor zorgen dat mijn boterham hoog ligt...Ik laat niet in een onverwacht moment de kaas van mijn brood eten, zullen we maar zeggen!
Wat ik allemaal niet aan dieren hier in huis gehad heb! Egels dus, katten, honden, een koolmeesje, kikkers, padden en muizen. En, zoals Wim Sonneveld gezegd zou hebben: "Allemaal mee-eten!".
Foto Corry Gryn
En ieder najaar komt 'mijn' Roodborstje zich melden, als ie weer in Nederland is. Dan komt ie in het kozijn zitten, en kijkt naar binnen. Dan ren ik naar buiten en strooi vogelvoer in het vogelhuisje in de boom. Na een paar dagen is ie weer zó aan me gewend, dat als ik in de tuin aan 't werk ben, hij gezellig de wormen die naar de oppervlakte koen als ik aan t spitten ben opeet. Als ik vervolgens even een bak koffie drink buiten, komt ie op het tuintafeltje zitten. Toch wel bijzonder!
Maar dieren zijn van die lichtpuntjes in deze toch ietwat donkere wereld.
Laten we met z'n allen maar zuinig op ze zijn!
.gif)
