Prova del concerto
U weet het inmiddels al lang: uw 'columnist' is al ruim 40 jaar fan van onze bekendste bas-bariton, Marco Bakker. Ben trots op het feit dat ik hem een Vriend mag noemen. (Naast dat het een kanjer van een zanger is, is hij als 'Mens' ook nog eens een schat!)
11 September dit jaar toog ondergetekende met vriendinnetje Jo naar Hilversum, om een concert bij te wonen van 'the Vegas strings'. Onthoud u de naam van dit orkest!
Ik schets u even de hele onderneming.
Op de bewuste dag vroeg opgestaan, gebadderd, kleding gestreken en aangetrokken, tas ingepakt en richting mijn vriendinnetje. Het was een prachtig zonnige dag, genoten van de reis. Aangezien ik nergens te laat wil komen, het gaspedaal van m'n Up behoorlijk in de vloerbedekking geduwd. Afijn, op tijd gearriveerd in Hilversum. Auto geparkeerd, m'n slippers verwisseld voor schoenen met hakken, en richting concertgebouw. Er stonden aardig wat mensen te wachten tot de deuren opengingen.
En verdraaid, Jo en ik behoorden wéér tot de jongsten! Nadat ik zussies er vanaf gebracht had om direct aan de wijn te gaan, liepen we richting zaal. Bij de ingang stond een uiterst vriendelijke dame, bij wie ik onze QR-codes liet scannen. (Kon er niks aan doen, maar kreeg effe een flash-back naar een jaar geleden, toen ik mijn QR-code moest laten scannen in mijn favoriete restaurant....Dat nóóit meer!)
De plaatsen waren vrij, dus ondergetekende zette haar achterste in een stoel op de eerste rij, aan het gangpad. Konden we ook mooi 'mensen kijken'. Na een kwartiertje dat gedaan te hebben ging de gemiddelde leeftijd van het publiek in rap tempo met sprongen omhoog..Zonder te generaliseren: kan de tegenwoordige jeugd geen echt goede muziek waarderen? Luisteren ze alleen nog maar naar techno, rap en hardrock? Of loopt deze zestigminner al weer achter? Kan het soms niet helemaal meer volgen.
Terug naar het concert. We kwamen al lekker in de sfeer toen de orkestleden hun instrumenten begonnen te stemmen. We hadden er zin in!
Op een gegeven moment viel mijn blik op de gordijnen achter in de zaal, en ik zag een grote witgekuifde heer tussen die gordijnen door de zaal in kijken. Heb me in moeten houden om niet als een idioot te gaan zitten zwaaien: het zou Marco maar niet zijn, dan zat ik me daar een partij voor joker! En dan had ik misschien wel sjans met een vreemde heer die ik totáál niet kende. Kan leuk zijn, natuurlijk, maar niemand kan tippen aan mijn favo zanger, toevallig!
Het concert was fantastisch! Heb genoten van de jonge talenten. Een piepjonge mezzo-sopraan, Claudia Veltman, en eveneens piepjonge trompettiste Charlie Philips. Daar gaan we nog een hoop van horen, denk ik zo!
Claudia is net een winterkoninkje: een klein lijfje waar een geluid uit komt, grandioos! En op het oog zó gemakkelijk. Maar ik geef het je te doen, 'even' een nummer uit een wereldberoemde musical te zingen voor publiek. Chapeau, Claudia, je bent een kanjer!
Dan de trompettiste, Charlie. Sloeg steil achterover van haar optreden. Of ze al jaren in een grote jazzclub speelt. En met een ogenschijnlijk gemak... Een genot om naar te luisteren en te kijken! Ook voor jou, chapeau, Charlie! Ook jij bent een kanjer!
Het hele concert werd aan elkaar gesproken door Marco en de dirigent van het orkest en het koor "Fun4all", Pieter van den Dolder. Ook genoten van de interactie van die twee!
En ja, last but not least, mijn grote vriend. Als vanouds de sterren van de hemel gezongen. Zelfs zussies kreeg kippenvel op een bepaald moment, en dát wil wat zeggen! Ondergetekende ook, maar dat is standaard als ik die kanjer hoor zingen...
Nadat het concert jammer genoeg achter de rug was, het had voor mij nog wel een uurtje door mogen gaan, gingen Jo en ik nog even 'wijnen' in de foyer. Na een tijdje kwam Marco nog even gezellig babbelen. Toen greep ik mijn kans! Met het concert in April had ik foto's gemaakt van hem met Jo, maar nu was het mijn beurt, vond ik!
En hij was zo lief om met mij op de plaat te gaan. Moet toegeven: ook dàt had voor mij nog wel een tijdje langer mogen duren. Voelde wel fijn, eventjes dicht tegen mijn favo zanger aan te staan! Ja sorry, hoor, uw columnist is óók maar een mens!
Op de terugweg werd ik door mijn vriendinnetje getrakteerd op een heerlijk diner in de polder. Ook daarvan vreselijk genoten!
Dus Marco en Jo, en alle musici: jullie hebben ondergetekende een geweldige middag bezorgd, waarvoor dank, héél hartelijk dank!
Foto's: Marco Bakker & Corry Gryn Foto Jo
-S.jpg)
.gif)
