Van vredesdividend tot permanente oorlog

26 mei 2022 door Rein Heijne
Van vredesdividend tot permanente oorlog
Val van de Muur- Foto RIA Novosti - cco

Weet U het nog? Het jaar 1990. De Muur was gevallen, de Sovjet Unie viel uiteen. Met alle mogelijke middelen en operaties was het Rijk van het Kwaad verslagen. Na het einde van de Koude Oorlog was er kort sprake van een ‘Vredesdividend’ waardoor de defensie-uitgaven verlaagd konden worden. Weliswaar verdween het Warschaupact maar vooralsnog bleef de NAVO gehandhaafd.

Onder invloed van een sterke neoconservatieve politieke stroming in de VS werden alle fraaie intenties snel teruggedraaid. De invloedrijke neocons vonden dat de grootste militaire wereldmacht op zoek moest naar nieuwe vijanden. Al was het maar om de kapitalistische economie en de wapenindustrie als grote drijfveer daarvan te laten bloeien en groeien. Gesteund door de wapenindustrie bouwden de neocons in de negentiger jaren een infrastructuur van denktanks en mediastations op om hun invloed steeds verder uit te breiden.

In 2006 noemde John Le Carré de neocons al een plunderaarsbeweging. “Het is een ongeremde politieke macht dat door zijn financiële macht en omvang niet meer beheerst kan worden door de politiek. Dat in staat is hele samenlevingen te ontwrichten.”

 Uiteindelijk slaagden zij er zelfs in om in de regering van George Bush Jr. te komen waardoor de neoconservatieve agenda kon worden uitgevoerd. In die nieuwe Bush-regering werd ook een aantal vertegenwoordigers van de wapenindustrie opgenomen. De vooraanstaande neoconservatief Paul Wolfowitz schreef een defensienota waarin een agressief veiligheidsbeleid werd vastgelegd: de VS moeten eenzijdig en preventief tot militaire actie over kunnen gaan. In 1997 werd de neoconservatieve denktank Project for the New American Century (PNAC) opgericht. In het PNAC - rapport Rebuilding America’s Defences werden allerlei theoretisch    dreigende gevaren opgesomd waartegen de VS zich moesten kunnen verweren.

 Desnoods door het voeren van meerdere oorlogen tegelijkertijd. Onder het mom van hun “regime change” strategie vielen in de afgelopen decennia meer dan een miljoen doden in Irak, Syrië en Libië. In 2008 verscheen het boek World War IV van de Amerikaanse neoconservatieve publicist Norman Podhoretz. Hij voorzag dat na de Koude Oorlog een Vierde Wereldoorlog zou uitbreken. Die oorlog zal op vele fronten gevoerd worden, aldus deze neoconservatieve gewelddenker. Zijn pleidooi voor een ‘Totale Oorlog”roept herinneringen op aan het geschreeuw om een “Totalen Krieg” van Nazi Führer Hitler.

Achteraf bezien dringen de kwalijke gevolgen van deze strategie nu pas goed tot ons door: want wie had ooit gedacht dat de neocons erin zouden slagen om niet alleen het Midden-Oosten te destabiliseren, maar ook geheel Europa? De neoconservatieve strategie voor een permanente oorlog en de hierdoor ontstane actuele militaire situatie in Europa stemmen als geheel niet bijster vrolijk en beslist niet erg optimistisch.

Onlangs (2022) plaatste de Amerikaanse historicus Samuel Moyn in zijn boek Humane. How the United States Abandoned Peace and Reinvented War een reeks kritische kanttekeningen bij deze agressieve strategie.

Mogelijk valt daaruit bijtijds de nodige lering te trekken. Europa let op uw saeck!   

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.