Deurgedraaid
Ondergetekende heeft iets met deuren. En niet in positieve zin. Ik ben zo iemand die altijd ruzie heeft met deuren. Als ze naar buiten opengaan, sta ik als een idioot te duwen, en andersom.
Draaideuren: óók zoiets! Ik loop of te snel, of te langzaam. Ziet u het plaatje vóór u?
Glazen deuren: ik zet tegenwoordig mijn leesbril op als ik zo’n ding door moet. Anders staat de vettige afdruk van mijn snuit een paar seconden later op het glas is mijn ervaring inmiddels…
Jaren geleden ging het voor het eerst goed mis. Toen ik ’s morgens de deur uitstapte, kwam één van mijn buurkatjes het portiek in. Om te voorkomen dat ze bij mij naar binnenglipte, trok ik als een speer de deur achter me dicht. Met de sleutels in het slot. Aan de binnenkant welteverstaan! SHOOT! Wat nu?
Gelukkig had ik mijn mobiel in m'n tas. En gelukkig stond het telefoonnummer van mijn huisbaas daar in. Na de vraag hoe laat ik thuis zou zijn, werd het zaakje keurig opgelost die middag.
Afgelopen April ging het weer een keer gigantisch mis. De avond voor Koningsdag had ik de egels gevoerd. Ik stapte de kamer in en trok de achterdeur dicht. Stond vervolgens met ongeloof naar mijn hand te kijken, waar de klink van diezelfde achterdeur in zat. Als een idioot getracht de klink weer op de juiste plaats te krijgen, maar helaas..
Vervolgens mijn gereedschapskist tevoorschijn getrokken. En nu hoor ik u denken: “Gereedschapskist? Een vrouw met een gereedschapskist???” Ja, deze dame heeft zo’n ding. Al zeg ik het zelf: ben best wel een béétje geëmancipeerd. Als vrouw alleen zijnde moét je wel. Heb derhalve voor een hoop dingen geen man nodig, sorry, heren!
Maar ondanks al mijn pogingen met allerlei sleutels en tangen kreeg ik het niet voor elkaar om die klink te laten werken. Waarschijnlijk iets afgebroken, was mijn conclusie. En die conclusie bleek een paar dagen later juist te zijn. Na twee vreselijke dagen met een dichte achterdeur werd het probleem keurig opgelost door een alleraardigste meneer van de woningbouw. Kon de man wel zoenen! (Wat ik overigens niet heb gedaan: je hebt zó gauw praatjes in het ‘durp’. )
En toen kwam het derde probleem met een deur. Anderhalve week later zou ik de toko opengooien. Dacht ik lekker vroeg de tent te kunnen openen, stak de haperende techniek daar een stokje voor.
Welgemoed de kassa’s opgestart, het ijzeren gordijn omhoog gedaan, en vervolgens op het knopje van de automatische deuren gedrukt om ze te openen.
Er gebeurde niets! Nada, noppes, niente!
Het zaakje getracht te resetten. (Tegenwoordig moet alles wat maar mis kan gaan gereset worden, verdikkie!).
Na een wanhopig telefoontje naar mijn nieuwe baas, met zijn hulp het voor elkaar gekregen dat de vergrendeling er af ging.
Dat had nog de nodige voeten in de aarde, zogezegd. Even een schetsbeeld: ik stond op een ladder voor de automatische deuren (in een korte rok notabene) en zocht uit alle macht naar “een draadje waar je aan moet kunnen trekken”.
Nu ben ik een dochter van een elektricien, dus niet benauwd om alles uit te proberen wat in mijn vermogen ligt op het gebied van techniek. Mijn paps zou gezegd hebben: “Je krijgt niet zo snel kortsluiting, schat!”.
Dus ik overal aan getrokken waar het kon. En verroest: op een gegeven moment had ik het juiste draadje te pakken! Ik gaf een ruk, en hoorde “Klik!”. Met 8 vingers getracht de deuren van elkaar te schuiven. Dat mislukte helaas. Gelukkig stond er aan de andere kant van de deuren een vreselijk lieve klant, die begreep waar ik mee worstelde. Samen kregen we het voor elkaar om de deuren van elkaar te schuiven.
Allebei met onze kont de deuren opengehouden tot mijn jongste collega op mijn verzoek terugkwam met een rol brede tape. (Uw drogist/columnist heeft een enkele keer een geniale inval!) Dus die bewuste dag werden onze deuren opengehouden door vele meters brede tape. Nog nooit vertoond!
Een paar uur later nog eens geprobeerd de deuren automatisch te openen. En wat schetste mijn verbazing: het zaakje kwam weer in beweging!
Bleek dat het computergestuurde deurslot zich toch gereset had. Wat was het vroeger toch een stuk eenvoudiger! Als de deur niet meer open kon, belde je gewoon een slotenmaker. Nu ben je afhankelijk van een computer! En die luistert niet naar dreigementen…
Conclusie: techniek is prachtig, zo lang het werkt!
-S.jpg)
.gif)
