Onderzoek alle dingen en behoud het goede
Een mens hoort nog eens wat over Tinder en andere ‘partner zoekt partner’ sites. Dat maakte mij nieuwsgierig. Toen 'Ourtime.nl' op sociale media voorbij kwam, heb ik getest of deze virtuele ontmoetingsplek iets voor mij zou zijn. Ik deed hetzelfde door me te melden bij 'Vijftigplusdating.nl' en Tinder.
Het verdienmodel van deze sites is me intussen duidelijk. Ik heb ook een indruk van de daarop gebruikte kunstmatige intelligente systematiek gekregen. Als ik er betalend lid word, kan ik zien welke van de heren werkelijk in me geïnteresseerd zijn in verder contact. Vooralsnog moet ik het doen met vage portretjes. Betalende leden kunnen wel rekenen op duidelijke beelden en meer contactgegevens. De sites e-mailen in voorkomende gevallen soms een selectie portretjes bij wijze van presentatie van mogelijk aantrekkelijke personen. Alweer moet de gratis datingsite gebruiker het dan doen met voornaam, leeftijd en woonplaats. Meer weten? “Met een 'pass' kun je onbeperkt communiceren.”
Vooralsnog bekruipt me grote twijfel of ik het dating avontuur wel wil aangaan. Ik geloof meer in spontane ontmoetingen. En dus legde ik de vraag ‘moet ik het doen of niet’ op Facebook voor aan de échte Janny Kok-kenners. Hun meningen helpen tenslotte bij de besluitvorming. Een oude journalistieke vriend was heel duidelijk: “Janny, ik wil/kan niet geloven, dat jij via internet gaat zoeken naar een nieuwe levenspartner. Als dit toch waar is, krijg ik het gevoel dat jij 'mijn' Janny Kok niet meer bent.”
Die opmerking is duidelijk genoeg, maar een niet journalistiek gezegde luidt: ‘onderzoek alle dingen en behoud het goede’. De cartoonist Peter van Straaten maakte ooit een soort staand zelfportret waarin hij peinzend zegt: ‘daar zit een stukkie in’. Naast het beklemmende gevoel en de grote twijfel die mij toch al bekroop, dacht ik ‘daar zit een column in.” De mij vanaf kindertijd bekende domineesdochter gaf die gedachte op mijn Facebook pagina nog een extra duwtje: “Kom maar op met die column.”
Er is tenslotte genoeg stof tot nadenken over het fenomeen datingsites en sociale media in het algemeen. Kunnen mensen elkaar werkelijk niet meer ‘live’ ontmoeten en moeten we het doen met het substituut ‘partner zoekt partner sites’ en virtuele vrienden? Zeker, de coronatijden hebben zelfs de meest communicatieve types zich richting online platforms laten drijven, maar dan nog.
De vraag is of datingsites een voorbeeld zijn van individualisme en een soort etalage wie het meest in huis heeft. “Zoek maar uit wie de mooiste, leukste, interessantste en aantrekkelijkste is.”
Ik kreeg tijdens mijn kortstondig verblijf op de drie genoemde datingsites al zeer vleiende opmerkingen over mijn persoon en dat op basis van een paar persoonlijke foto’s en de melding dat ik niet op zoek was naar een vaste relatie, maar mogelijk wel naar inspirerende ontmoetingen.
Moet uit dat alles de conclusie worden getrokken dat datingsite-beheerders munt slaan uit dolende zielen op zoek naar wat genegenheid? Nee dus, want ze bieden een online dienst aan die ook ‘live’ door consulenten in de liefde en sociale contacten wordt geleverd. De vragen op datingssites zijn tenminste een manier om zelfonderzoek te doen om na te gaan of je werkelijk via die weg een nieuwe levenspartner in je leven wil.
Ik heb mijn les geleerd. Leve de spontane ontmoetingen met aardige mensen en de oude, vertrouwde vrienden; al dan niet op sociale media.
-S.jpg)
.gif)
