Lente in tijden van corona

17 maart 2020 door Ada van Dijk

Vandaag is het de eerste dag dat ik merk dat de temperatuur omhooggaat. De zon breekt door en schijnt over het water van de Rottemeren. Voor veel mensen betekent dat rokjesdag. Voor mij is het traditie dat ik dan in de tuin kan zitten. Maar deze lente is anders.  Corona gaat de globalisering ombuigen: we bewegen richting meer lokaal, meer aandacht voor gezond leven en meer armoede. Wat is daar nu al van te zien?

Lokaal zie ik het voorlopig aan de grote drukte bij de Kralingse Plas. Een vriend die ik daar tref in een speeltuin, zegt dat zijn kleinzoon niet te houden is als hij niet naar school kan. De kinderboerderij en pannenkoekenhuis zijn dicht dus moeten ze het hiermee doen vandaag. Hij gaat die pannenkoeken nu thuis zelf bakken. In de bloemenhandel -motto van deze winkel ‘change is good’ staat het vol boeketten die niet verkocht zijn. Ik mag uiteraard kiezen en ik kan met prachtige Franse tulpen een boeket maken.

Bij de apotheek wacht ik achter een zwart-geel geblokt afzetlint. Als ik aan de beurt ben vraagt de verkoopster of de aanschaf van slechts één potje dagcrème klopt: de meeste klanten kopen er meer dus… . Pff, eentje is prima, ik doe er zo lang mee denk ik dan. De Chinese toko waar ik rond half zes een literfles Japanse sojasaus en noedels aanschaf heeft helemaal geen klanten. Als ik er naar vraag zegt het meisje achter de kassa dat het de hele dag zo was, waarna ze me nadrukkelijk een fijne dag wenst. Stralende lach, geen mondkapje. Dat is een groot contrast met het Kruisplein: daar lopen drie van de zeven mensen met gezichtsbedekking. Dat bemoeilijkt de non-verbale communicatie. Ik kijk er echt van op!

Volgens mij hebben de meeste mensen eigenlijk geen sombere bui, maar voelen ze de bui wel hangen. We gaan minder reizen, minder verdienen en meer letten op onze gezondheid. Het gemak waarmee ik die conclusie trek, wantrouw ik een beetje, maar ik heb het best naar mijn zin. We leven deze periode in limbo, in de ruimte tussen hemel en hel. Het is aan onszelf te bepalen wat we ervan maken.