Je hebt het, of niet
Wil het met u eens hebben over uitstraling, charisma, aantrekkingskracht of hoe je het noemen wil.
Sommige mensen hebben het van nature, en dat openbaart zich vaak al in hun kindertijd. Sommigen leren het aan, en sommigen zullen het nooit hebben. Goed voorbeeld waren de broers van mijn moeder, negen stuks! En stuk voor stuk knappe gasten. En stuk voor stuk lief, heel lief!
Wat uiterlijk betreft sprong mijn oom Cees er toch wel bovenuit: overal waar hij binnenkwam draaiden alle vrouwen hun hoofd om, jong en oud. Oom Cees was mijn klusmaatje: als ik iets in elkaar te zetten had schoot hij mij onmiddellijk te hulp.
Oom Cees was een flinke man, markante knappe kop, prachtig grijs haar en mooie blauwgrijze ogen.
We zijn samen eens op een middag naar Leen Bakker geweest: ik had een boekenkast nodig na de verhuizing, en daar zou hij me mee helpen. De kast had ik al snel uitgezocht, en oom Cees toog al vast naar de kassa. Wat schetst mijn verbazing: hoorde hem tegen de caissière zeggen:”Mijn vriendin komt zo, en zij betaalt!”. Mijn mond viel open: mijn serieuze oom Cees! De ondeugd! Grinnikend besloot ik het spelletje mee te spelen.
Terwijl ik bij de staande lampen stond te kijken, riep hij:”Lukt het, schat?”. “Ja, hoor, ik kom er aan!” was mijn antwoord. Toen ik bij de kassa kwam, stonden daar drie dames van middelbare leeftijd vreselijk gecharmeerd te wezen van oom Cees. Inwendig gniffelend zette ik de lamp neer bij de kassa. “Heb je alles, schat?”, vroeg oom Cees. Met een knipoog naar de caissière antwoordde ik : “Ja lieverd, ik zal even betalen en dan kunnen we gaan”. De caissière rekende af met een big smile en een vette knipoog naar mijn kant.
De drie dames, inmiddels in een appelflauwte om , waarschijnlijk, die ‘knappe vent met zo’n jong ding’ kwamen weer enigszins bij van verbazing.
Oom Cees en ik met een stalen gezicht de winkel uit, alles in mijn Altootje geladen en gierend van de lach richting huis gereden. Thuisgekomen het verhaal aan mijn moeder verteld, die hoofdschuddend maar grinnikend zei dat we allebei ‘geen haar wijzer waren’.
Met mijn oom Pieter, ook zo’n charmeur, ooit eens samen op zijn snorfiets de winkelpromenade opgereden. Oom Pieter zat tussen de middag bijna altijd bij ons thuis, voor een bak koffie of een kom soep. Toentertijd werkte ik nog in Sliedrecht, bij de grootste en bekendste schoenenzaak. Op een middag was ik wat aan de late kant: ik ging altijd lopend naar mijn werk. “Spring maar achterop, dan brengt je oom je wel even naar de zaak!”zei oom Pieter. Dus ik achterop het Rooie Gevaar, zoals mam en ik die snorfiets noemden. Met mn armen om oom Pieter heen gierend van de lach de winkelpromenade opgereden. Iedereen kijken! En weer die blikken van: “Wat een jong ding heeft die vent!”. Hij reed pardoes het portiek van de winkel in! Gelachen!
Maar mijn ooms hadden dus charisma, uitstraling, aantrekkingskracht. En dat is niet iedereen gegeven.
Er is jaren geleden eens getracht mij te versieren. De vent had een ego zo groot als een dubbeldekker, en het charisma van een bos brandnetels. Vreemd, hé, dat ik me niet liet versieren! Echt, hè, sommige mannen hebben totaal, maar dan ook totaal geen sjoege van wat de meeste vrouwen aantrekkelijk vinden. En dat heeft niets te maken met uiterlijk, maar met innerlijk, heren! Jaren geleden kwam er een vertegenwoordiger bij ons in de drogisterij. Wederom een man met een gigantisch ego. Altijd zonnebankbruin, geplakte haren en spierwit gebleekte tanden. Hij kwam altijd binnen met een blik van: “Zien jullie vrouwtjes mij wel?”. Daar kreeg ik altijd acuut braakneigingen van. En nu ben ik niet bijzonder lang, 1.70m, maar hij kwam nèt tot schouderhoogte. Maar zijn verwoedde pogingen om mij te imponeren waren eigenlijk gewoon zielig te noemen. Nooit iets geworden met dat ventje.
Dan hadden we nog een klant met een charisma van heb ik jou daar. Een man van middelbare leeftijd, kaal, bril, maar een geweldige uitstraling. Had een vouwfietsje waarmee hij gewoon de winkel in kwam rijden. Op een keer stopte hij precies voor mijn voeten, zei:”Cor, spring achterop, maken we een rondje plein!”. Ik maar wàt graag achterop gesprongen. Gelachen dat we hebben. Bij die man deed je dat gewoon: die kon een baksteen laten smelten met z’n persoonlijkheid!
Tja, dan kom ik toch weer bij mijn favo zanger terecht. Over charisma gesproken! Die palmde mijn vriendinnetje in no-time compleet in, en dat is niet direct eenvoudig…En dat op zijn zeer respectabele leeftijd, wat je hem overigens absoluut niet geeft.
En ik kan het weten na een supergezellige ontmoeting!
Dus, dames, maar vooral heren: charisma heb je of je hebt het niet! En dat hangt niet af van uiterlijk vertoon, toevallig!
-S.jpg)
.gif)
