Een ‘maar’ dat langzaam maar zeker groter werd
Wat die reljongeren doen is schandalig. Dat moet keihard worden aangepakt. Het waren mijn eerste verontwaardigde gedachten. Ik hoorde Rutte zo ongeveer hetzelfde zeggen. Hij was niet bereid om, vrij naar Wim Sonneveld, het oor op hun zieltje te luisteren te leggen. Het Openbaar Ministerie confisqueert auto’s, scooters en dure kleding van de onverlaten en legt beslag op bankrekeningen. Rechters delen gevangenisstraffen uit. Het lijkt allemaal voortvarend, precies conform mijn eigen eerste gedachten, te worden opgepakt. Nadat het stof wat meer leek te zijn neer gedaald vormde zich langzaam maar zeker een ‘maar’ in de diepere krochten van mijn brein. Een ‘maar’ dat langzaam maar zeker groter werd om uiteindelijk te materialiseren in deze column.
Ik hoor dat de meeste relschoppers griezelig jong zijn. De jongste was 11 schijnt het en het merendeel was onder de twintig. De vermoedelijke brandstichters van het Rotterdamse Plaswijckpark zijn 14 en 15 jaar. Hoe pak je pubers keihard aan? Een paar weken detentie en een taakstraf? Straf je hen daarmee of draag je bij tot een aanzienlijke statusverhoging in de eigen groep? Onwijs stoer toch als je kunt opscheppen over je durf bij rellen of bij het stichten van brand en je bajeservaring? Bekrachtig je met dat ferme straffen het ongewenste gedrag misschien meer dan dat je het bestrijdt? Ik denk dat die forse straffen vooral bedoeld zijn om de wraakwens, die ook ik koesterde na de rellen, te bevredigen. Het volk wil wraak en krijgt die ook! De bijwerking kan zijn dat de waarschijnlijk toch al weinig kansrijke jongeren geen enkele toegang meer hebben tot de gewone samenleving en blijvend afglijden naar criminele milieus. Tel uit je winst!
Misschien is het slimmer om niet te snel alleen maar te straffen maar vooral maatregelen te treffen die gericht zijn op de oorzaken van het gedrag en op mogelijkheden het in de toekomst te voorkomen. Maatregelen waarin ook de ouders en de school van de jongeren een rol spelen. De woede van het volk was een begrijpelijke emotie, nu is het tijd dat de ratio het weer overneemt.