Eten is politiek!
Blind ben ik ziende geweest. Een beroepsdeformatie bij dichters. Denk maar aan Homerus. Mijn eerste dichtbundel heette nota bene Tuin van Eetlust.
Eten en eten bereiden (koken) werden in die bundel verheerlijkt. Ware liefdesdaden. Maar trok ik uit die lofliederen politieke consequenties? Werd ik mij, al dichtend, bewust dat : Eten (en koken) politiek is? Welnee. Ik was enkel een 'doodgewone' dichter toentertijd.
Mijn rationele ik had toen nog niet door wat mijn intuïtieve ik aan het bekokstoven was. Ik kende mijn weg ('mijn Tao' ) niet.
Nee, het inzicht dat inmiddels het uiterst gewenst is, dat in Nederland - eigenlijk in heel Europa- een politiek dient te worden ontwikkeld op verantwoord culinaire grondslag, inclusief het stichten van een culinaire partij, dank ik... aan mijn kinderen.
Lang, lang geleden toen ik nog lid was van de PvdA , ging ik braaf naar de maandelijkse vergadering van de afdeling Kralingen-Crooswijk Mijn kinderen vroegen dan “ Pappa, waar ga je naar toe?”
Ik zei dan, naar waarheid, naar de Partij van de Arbeid. Maar zij verstonden...naar de Partij van de Aardbei. Mijn lieverdjes dachten dat hun vader een genoeglijke culinaire avond tegemoet ging.
Niet dus. Het kwam neer op een langdurige verblijf in een benauwde ruimte vol fors rokende vergadertijgers. Het lokaal was al gauw gevuld met een zware, blauwe walm, die niet het minst voortkwam uit de robuuste pijp van de toenmalige burgemeester van Rotterdam Andrè van der Louw. Want die was lid van Kralingen-Crooswijk. Het was afzien voor de niet-roker die ik ben.
Partij van de aardbei
Maar het concept “Partij van de Aardbei' heeft mij sindsdien niet losgelaten.
De Aardbei is immers zowel rood als groen. Het is een plant, die zich al netwerkend horizontaal over de aardbodem verspreidt.
De Aardbei is bovendien attractief, want erotisch. Zie de centrale positie van de Aardbei in de Tuin der Lusten van Jeroen Bosch. Plezant socialisme, zou de Vlaming zeggen ( wijlen Steven Stevaert !).
Het rood immers van de aardbei is een warm, vriendelijk rood. Een lyrisch rood, Allerminst de agressieve kleur van de SP-tomaat.
Ik heb toentertijd dat mijns inziens vruchtbaar vernieuwend culinair concept aan de Partij van de Arbeid voorgelegd.
Temeer, omdat toen de politieke leider...Kok heette. Culinairder naam kan haast niet! Ik bood het Aardbei- concept aan compleet met verkiezingsslogan (“'Kok, ik wil slagroom!'” ). Men wilde er niet aan. De PvdA was toen al pijnlijk bezig meer en meer de 'Partij van de Aardappelmoeheid' te worden. Anemisch voor creativiteit. Zij kon de serieusheid van de grap niet van inzien, laat staan er haar voordeel mee te doen.
Hoe dan ook, het was vanuit dit Aardbeicentrisch -denken, dat ik namens de Stadspartij in1996 de Motie van de Stadskokkerij indiende.
De Gemeenteraad van Rotterdam in vergadering bijeen op 29 Augustus 1996 ter bespreking van de Horeca-nota
overwegende
…. dat er nogal wat Rotterdammers zijn, die onder of op de rand van het bestaansminimum vertoeven ( zie het debat over de armoedebestrijding)
…. dat het niet onwaarschijnlijk is dat zulke Rotterdammers overgaan tot het bezuinigen op hun maaltijden, en dat die maaltijden daardoor een eenzijdig en ongezond karakter krijgen ( Statistisch is er sowieso een grote correlatie tussen onegzond eten en een laag inkomen ).
…. dat de sociale kosten van ongezond leven zich vertalen in steeds hoger oplopende kosten op het terrein van de Volksgezondheid
…. dat de vegetarische maaltijd bij uitstek als gezond kan worden omschreven, en dat het dus in het belang van de gezondheid van de Rotterdammer is, maar óók in het belang van een overheid die de kosten bewaken wil, dat de vegetarische maaltijd zo veel mogelijk wordt bevorderdd en verspreid, en dat het daarom goed zou zijn als er meerdere Horeca-puntenin Rottedam komen, Stadskokkerijen, waar deze maaltijden goedkoop verspreid, c.q genuttigd kunnen worden, bv. op vertoon van de Rottedampas
verzoekt het College van Burgemeester en Wethouders
…. een onderzoek te doen naar de invoering van een of meerdere Stadskokkerijen per woonwijk in de stad
De motie werd verworpen . Blijkbaar was de tijd nog niet rijp voor ecologisch- culinair denken. De framing was “ K. wil de Gaarkeuken weer invoeren”. En dat was dat.
Maar nu het inmiddels September 2021 is en mevr. Ploumen (PvdA) en de heer Klaver (Groen links) vast besloten blijken om samen op trekken, lijkt mij het moment gekomen om het concept Partij van de Aardbei opnieuw aan de orde te stellen
Klaver, schenk ons je klaverhoning! Blijf dat vooral doen! Ploumen, schenk ons je pruimenvlaaien uit het Bronsgroen Eikenhout! Blijf dat vooral doen!
Prima,dat federatief optreden van PvdA en Groen Links....Aardbei-achtig! Maar Jesse en Lilian, jullie zijn mij toch een beetje teveel Jut & Jul. Want echt een vuist kunnen jullie niet maken.
Veel te weinig zeteltjes!
Er is mijns inziens een hele grote behoefte aan een totaal nieuw rood-groene partij, als Dritte im Bunde.
Een milddadig rood-groene partij die wèl massaal stemmen trekt.
Een progressieve culinaire partij. Der Mensch ist was er isst. Een partij die krachtig de broodnodige transitie ter hand neemt van de oude, patatvretende medemens ( met frikandel & een klodder mayonaise..) naar de nieuw medemens, die van venkel & aubergine in curry & nu en dan een hapje biologisch verantwoord vlees. Kortom , een mens die het milieu niet langer meer dar noodzakelijk belast met zijn consumptief gedrag
Een partij die onze westerse lifestyle ten goede verandert door middel van een verandering van onze foodstile, om het eens in de tweede taal van Nederland te zeggen, de Tale Amerikaas. De ecologisch-culinaire partij!
De partij van iedereen die houdt van een verantwoord gezonde maaltijd, die tevens smakelijk is, De beste (vernieuwende ) koks van Nederland zullen zich thuis voelen bij zo'n partijj. En alle thuiskoks, niet te vergeten! Heel Holland gaat er wat van bakken!
Want zo er in Nederland ièts gelezen wordt , dan zijn het wel de recepten in kranten en tijdschriften. Inclusief de recepten op Facebook en Instagram.
Eén bekende kookboekschrijver op de lijst van de toekomstige voedselvolkspartij , de ecologisch- culinaire partij (ECP ) en je hebt al een zetel binnen!
Op, Progressieve Culinairen, naar 25 zetels in een Tweede Kamer met vijf sterren.
En wat het logo van onze kersverse nieuwe partij betreft... de AARDBEI, natuurlijk!
Strawberry Fields forever!
*
Het Vruchtbaar Manifest
“ Kerseneetster, til mij met je borsten op!”
Ach, zulke rode woorden fluistert hij niet langer
je rozenrode minnaar
“Zie, mijn lid is
lid van de Partij van de Aardbei
Liefste, kus mij tot slagroom!”
Ach, zulke rode woorden fluistert hij niet langer
je olijfgroene minnaar
Hij stopt ze weg in een lila la
in zijn buik
& bestelt een bavaroisepudding
“ Ober!
Liefste's tepels smaken naar frambozen!
*
De Culinaire partij, de Voedselpartij, de Vruchtbare partij, you name it... _ is typisch een Partij van de Aarde, dus principieel bottom up. Zij plant zich voort zoals de Aardbei dat doet, horizontaal, grondig netwerkend door heel Nederland om tenslotte te arriveren op het Binnenhof..
Om dat Binnenhof te poëtiseren tot een ware Hof van de Democratie! Tot een Hof van Eden,waarin niet langer de slang zijn giftige slang spreekt, maar waar het debat vruchtbaar gehouden wordt met de brille van het Spoken Word.
Hoe ontstaat deze bottom up-partij?. Nu dat is heel eenvoudig. U tekent een aardbei op een A-viertje en kleurt die in. Het blad groen, het vruchtvlees rood. Nederlanders zijn altijd uitstekende stillevenschilders geweest, dus dat moet lukken. En die tekening hangt u voor uw raam. De aardbei kan natuurlijk ook op Facebook of Instagram
Maar ik prefeer het raamaffiche. Want dat levert direct menselijk contact op. Dat raamaffiche blijft namelijk niet ongezien. Spoedig wordt er bij u aangebeld. Door een kandidaat-mede-Aardbei. Nu gaat u samen iets doen. Een aardbeitaart bakken, bv... Zou kunnen. Zou heel goed kunnen. Maar daar moet het niet bij blijven!
U samen in liefde verstrengelen op een aardbeibed. Zou kunnen. Zou heel goed kunnen. Maar daar moet het niet bij blijven!
En wat de christenen onder ons betreft, behalve knielen op een aardbeibed, het Avondmaal vegetarisch vieren... Zou kunnen. Zou heel goed kunnen. Maar daar moet het niet bij blijven!
Alsnog de komst van Stadskokkerijen bevorderen , althans van vegetarische horeca, die maaltijden bereidt, zo smakelijk, dat u nauwelijks nog naar vlees taalt, DAT MOET KUNNEN.
Overigens, een enkele keer een hap (biologisch) vlees, dat mag. U hoeft niet totaal-vegetariër te worden, flexitariër is ook goed. Om te beginnen.
Laten we toch vooral niet dogmatisch worden. Niks Tierische Ernst. Dat is de dood in de pot.
Dit alles moet uiteindelijk leiden tot bloeiende afdelingen van de komende ecologisch-culiniare partij!
Die aldus als het ware uit het niets spontaan ontstaat. Geheel immers volgens het taoistisch principe Wu Wei, Niks Forceren, let it stream.
Nederland, aan de slag met uw politieke potten en pannen! 's Lands fornuis wacht!
Bon appetit!
-S.jpg)
.gif)
