De stad in de hoofdrol
Kun je de stad zelf een dragende rol geven in je theaterproductie? Deze uitdaging is de Schiedamse toneelgroep De Stokerij aangegaan met het muzikale theaterstuk Dusty Mixed Feelings dat nog van 20 tot en met 25 september te zien is.
De artistieke kern van De Stokerij - https://www.destokerijschiedam.nl/ - bestaat uit Yorick Zwart en het echtpaar Anne Rats en Koen Wouterse. Alles en iedereen kan bij De Stokerij een rol toebedeeld krijgen vooropgesteld dat je uiteindelijk op de Bühne tot je recht komt. Rats en Wouterse zijn nogal goed in het spotten van talent. Ze hebben allebei ook grote didactische gaven zodat de uitverkorenen leren om dat talent ook ten volle in te zetten. Voor Dusty Mixed Feelings vonden zij op Codarts – waar Wouterse doceert – een aantal studenten, die hun fascinatie voor country, bluegrass en oude rock and roll deelden. Ze haalden ook Frédérique Spigt erbij maar die hoef je uiteraard niets meer te leren. In Schiedam kwamen ze Cok van Vuuren tegen, een van Nederlands meer geweldige gitaristen, die net zo goed een fan van het genre is. Hij haalde er op zijn beurt een paar muzikale vrienden bij.
steeds vanuit een andere hoofdpersoon
En dan was daar uiteraard de stad, althans stukken daarvan. Die kun je niet tot zijn recht laten komen op de planken van een theater. Daarom vinden wezenlijke delen van de voorstelling plaats in een rijdende bus. ̈Ik heb er altijd over nagedacht hoe je mensen niet een maar een paar keer naar je productie kunt krijgen ̈, vertelde regisseur Koen Wouterse mij. Wat dat betreft is Dusty Mixed Feelings een experiment. Het verhaal heeft drie kanten, dat van de Kethelse Marie (Anne Rats), dat van haar gemankeerde geliefde, domineeszoon Thomas (Yorick Zwart) en dat van Marie ́s moeder (Frédérique Spigt). Wie de bus neemt, krijgt maar één kant van het verhaal te horen en te zien, wie de hele avond in Theater Walhalla zit, het hoofdkwartier van Spigt, net zo goed. Uiteindelijk komen de drie voorstellingen daar in Katendrecht bij elkaar waar het spel op het toneel zijn ten einde vindt.
Kethel en Nashville
Hoe je het einde interpreteert hangt af van je keuze aan het begin. Met wie ben je meegegaan? Dat einde behoudt dan ook altijd zijn raadsels , tenzij je kennis maakt met het verhaal van elk van de drie hoofdrolspelers. Ik kwam in mijn bus een aantal mensen tegen die zo gefascineerd waren dat zij de voorstelling inderdaad drie keer bijwoonden, elke keer vanuit een andere hoofdpersoon.
Alles wordt gedragen door de muziek uit het Zuiden van de Verenigde Staten. Anne Rats is een geduchte countryzangeres, die Ilse de Lange weinig hoeft toe te geven. Ze zingt bluegrass en rock and roll als de beste. Het verlangen naar Nashville, Tennessee is dan ook een centraal thema in haar performance.
In het stuk speelt zij Marie uit Kethel, die door haar moeder de liefde voor country is bijgebracht maar die moeder is op een nacht weggelopen, kennelijk naar Nashville. Als ze een jaar of zestien is gaat ze haar daar dan ook zoeken. Ze laat de liefde van haar leven in de steek voor een muzikale loopbaan, die overigens niet spectaculair van de grond komt. Wie bij haar inde bus stapt, krijgt een fantastisch concert met beroemde nummers van Hank Williams, Johnny Cash en andere groten van het genre. Ze werd ondersteund door jonge muziekbeesten van Codarts en ik moest in mijn stoel denken aan die film van vroeger The Coalminer ́s Daughter.
Johnny Cash en Nieuw Mathenesse
Onze bus was gestart achter het Theater aan de Schie in Schiedam en reed onmiddellijk het afgetrapte industriegebied van Nieuw Mathenesse binnen. Daarna ging het langs het Sterrebos en door de Beneluxtunnel naar de Botlek en Spijk City. Via de Groene Kruisweg bereikten wij de Brielselaan en Katendrecht. Zonder dit wisselend decor was het optreden van Rats en haar gang niet zo tot zijn recht gekomen. De stad leverde een essentiële bijdrage. Die droeg bij aan het begrip en aan het gevoel voor wat plaats vond.
Schiedam is in zijn geheel bluegrass, country, rock and roll (en blues). Dat geldt net zo goed voor Spijkenisse, Hoogvliet en die delen van Zuid waar het establishment met zijn Manhattan aan de Maas zijn verwoestend werk nog niet heeft gedaan. Koen Wouterse vertelde mij naderhand dat hij was geïnspireerd door zijn busritten in de Verenigde Staten. Ja, niet voor niets liet al veertig jaar geleden het nummer Manhattan Island Serenadezich door de Amazing Stroopwafels zo gemakkelijk omzetten tot Oude Maasweg. De Botlek brengt je net als de randen van Spijkenisse in de juiste stemming.
zinderende stad
Tenslotte reed de bus zachtjes langs de lichtjes van het Deliplein. Wij gingen uitstappen om de confrontatie tussen Kethelse Marie en haar moeder mee te maken. En hoe ze op Thomas zou reageren, die in de tweede bus een vergelijkbare performance had gegeven. Ook stond daar de band die Cok van Vuren had geformeerd al te spelen. Ik keek naar de Rijnhaven en stapte het theater binnen maar de zindering die het bekijken van de stad door het raam van de bus had teweeggebracht, die zindering bleef.
Dusty Mixed Feelings
Nog van vrijdag 20 tot woensdag 25 september met startpunten bij het Theater aan de Schie, het Theater Rotterdam of Theater Walhalla. Aanvang 20.00 uur. Wees een kwartier van te voren aanwezig. Bestel kaarten online bij
wwwtheaterrotterdam.nl of
Hoofdrollen: Anne Rats als Marie uit Kethel, Frédérique Spigt als haar moeder en Yorick Zwart, als Thomas, de zoon van de dominee. Regie: Koen Wouterse, productie: Enno Lobo.
Foto 1 imdb.com
Foto 2 is van Johan Middelkoop (De Stokerij)
-S.jpg)
.gif)
