De Bloemist van Maria (9) Allemaal verbeelding
(vervolg van De Bloemist van Maria 8) "Je weet, ik was op school bar slecht in wiskunde. Nog erger zelfs dan jij. Ik heb domweg een blokkade voor cijfers. Roos zegt altijd: 'Chrétien, doe jij nu maar waar je goed in bent, mooie boeketten samenstellen voor de Maastrichtenaren. Want jij bent een artiest, een ware poeëet met bloemen. En sinds wanneer hebben artiesten verstand van cijfers? Ik doe de boekhouding wel. Want ik vind cijferwerk juist leuk.'
Zij wel. Zij heeft zelfs in haar vrije tijd een MO-akte wiskunde gehaald. “Voor het geval het met onze bloemenzaak ooit slecht zou gaan, dan kan ik atijd nog les gaan geven.” zegt ze . Anemoon en Margriet gaan toch binnenkort het huis uit.
Zit ik op een gegeven moment weer eens in de Kapel van Maria,Sterre der Zee te bidden en te bidden en te bidden – met uitzicht op mijn eigen prachtige witte boeketten, dat wel – en mijzelf geestelijk af te peigeren wat ik in Godsnaam met mijn nieuw verworven Godskennis aan moet...en plots lijkt het mij of het beeld van Maria glimlachend van haar altaar afkomt en... een kus afdrukt op mijn rechterwang.
Allemaal verbeelding, natuurlijk.
Maar, Maan, thuis kijk ik in de spiegel in de badkamer en, verdomd, op mijn linkerwang prijkt een gelijkzijdige driehoek met een cirkel door de drie hoekpunten. Als getekend met een dieprode lipstick. Ook dat nog. Het teken heeft wel een vol uur op mijn wang gestaan. Toen slonk het weg.
Een symbool.Wiskunde is symbolentaal. Roos met haar wiskundediploma zou het zo voor mij kunnen duiden Maar ik ken mijn Roos. Ik kan dromen wat zij gaat zeggen: 'Chrétien,een kus van de Heilige Maagd op je wang laat me niet lachen.' En dat ook nog aangebracht met een Max Factor, Hollywood-lipstick zo rood. Alsof de Heilige Maagd een soort Marilyn Monroe is. Hou toch op.
Het is vast weer van een van je vrouwelijke klanten, een van die vele Dames aux camelias waar mee je in de winkel zit te sjansen, als ik even weg ben uit de zaak Denk maar niet dat ik niet door heb, wat je zoals flikt achter mijn rug.
Maan, in arremoede heb ik dus zelf maar dat in de Wikipedia opgezocht. Het is het teken van de Mystieke Roos.
En toen ik rond twaalven naar ons bed ging, die dag -Roos sliep al - klonk er plots een stem, een zeer melodieuse vrouwenstem, zomaar vanuit de spiegel op het toilet mij thuis: 'Dit is het teken van mijn Trinitas, dit is de Roos, die de wereldvrede gaat brengen. Chrètien, breng mijn dogma over aan de Paus. Laat er geen gras over groeien. Doe het per omgaande.'
Maan, als dat dogma van de Moedergodin eenmaal is uitgeroepen, dan kan er maar èèn conclusie zijn voor Rome. Ze moeten daar door de bocht. Als de sodemieter moeten vrouwen tot priester gewijd. De eredienst aan Onze Lieve Vrouw dient natuurlijk primair door vrouwen gedaan. Dat is toch zo klaar als een klontje.”
“Chrétien, ik weet niet wat ik hoor. Ik heb je altijd als een uiterst conservatief katholiek beschouwd, maar, nondedju, nu loop je plotseling ver voor de troepen uit.
Je weet, ik heb de Moederkerk allang verlaten, maar ik beloof je bij dezen plechtig, als de Kerk... een vrouw tot paus kiest, keer ik per direct terug.”
“Welja, spot er maar mee. Meneer Maan doet ook al aan ironie. Zeg, je bent Reve niet.”
“Chrétien laat ik je een goede raad geven. Bloemist, hou je bij je bloemen. Niks self made Marialoog. Daar raak je maar overspannen van. Als je het al niet bent. Voor je het weet ben je de risee in Den Voghel Struys.”
“Maan. Ik weet zeker dat de Heilige Maagd wil, dat ik Rome op de hoogte stel van het nieuwe dogma. Dat moèt. Het is urgent. De Paus weet nog van niks en het oorlogsgeweld gaat maar door. In Syrië, in Libië, waar al niet.
Maar, Maan, het huilen staat mij nader dan het lachen. Waarom toch heeft Maria het lot van de wereld uitgerekend in mijn handen gesteld? Ik ben maar een eenvoudige Bloemist.
Anderzijds, Bernadette Soubiroux aan wie Maria in de Grot van Lourdes verscheen, was ook maar een eenvoudige boerenmeisje. En Ida Peerdeman was de eenvoud zelve. Ze bekleedde een ondergeschikte administratieve functie bij de Zeepfabriek in Amsterdam.
Mij is het inmiddels helder. Maria vind mij een Eenvoudige. Blijkbaar ziet zij het maken van boeketten niet als een ingewikkelde karwei, wat het toch vaak wel degelijk is. Maar laat ik je nu niet lastig vallen met de finesses van de kunst van het bloemschikken. Het gaat om Maria. Zij kiest nu eenmaal voor de eenvoudigen, de Heilige Maagd, steeds weer Daar is zij zeer consequent in. Zo is zij bijvoorbeeld aan Reve nooit verschenen. Schrijver zijn, dat is haar blijkbaar niet eenvoudig genoeg. Terwijl die Gerard Reve dat vast graag had gewild.
Lees volgende zaterdag deel 10: Was er in Rotterdam ooit een Mariaverschijning?
-S.jpg)
.gif)
