De Bloemist van Maria (1) Wrede Dibbets
Mij spreekt de Blomme Maastrichts
zeer vrij naar Guido Gezelle
Chrétien Vrouwenraets is mijn beste vriend. Al sinds onze kleutertijd.We zijn achterneven. De vader van mijn moeder en de vader van zijn moeder waren de tweeling Emmanuel & Chrètien Lambermont.
Inderdaad, de fameuze brouwers van het enige wáre Maastrichtse bier, de Lambermontse Wieckse Blonde en de Lambermontse Wieckse Witte!
Mijn grootvader werd Emmanuel gedoopt omdat hij geboren werd op Eerste Kerstdag. Dan wordt je doopnaam Emmanuel, God zij met ons. Een oude katholieke gewoonte.
En omdat ik zijn oudste kleinzoon ben, kreeg ik die naam ook. Want de oudste kleinzoon vernoemen naar de grootvader, ook dat is een oude katholieke gewoonte.
In de wandeling wordt die heilige, al te heilige voornaam van me afgekort tot Manuel of zelfs tot Maan...alsof ik een hemellichaam ben!
Chrétiens grootvader was nummer twee bij het verlaten van overgrootmoeders buik. De naam Emmanuel was op dat moment dus al vergeven. Het werd voor baby nummer twee Chrétien, wat immers 'volger van Christus' betekent. Volger dus van mijn grootvader, 'het Kerstkindje dat al in het kribje lag”.
Ook Chrètien, eveneens een oudste kleinzoon, is naar zijn grootvader genoemd
Wie al deze katholieke folklore nu te veel wordt kan met lezen beter hier stoppen. Want er volgt nog meer catholica. Nog veel meer! Inclusief een blauwdruk van een Marialogie.
Chrétien Vrouwenraets behoort dus net als ik tot de clan van 'de Lambermonts'. Volgens Chrétien, die daar niet zuinig trots op is: 'de voornaamste familie van Maastricht '.
“ Maar Chrétien, zijn dat niet de Regouts?”
“Welnee, maan, de Regouts, dat zijn maar Pottekeuninge, zoals ze hier zeggen in Maastricht. Keramiekers. Aardewerkers. Kan het laag-bij-de-grondser?
Jouw grootvader en de mijne, dat waren de zeer gerespecteerde stadsbrouwers van de Wieckse Witte. Het bier waar Maastricht trots op is. De Regouts, dat is enkel Vorm! De Lambermonts, dat is Inhoud!”
Waarop hij dan doodrustig laat volgen: “Zoals Monaco de Grimaldi's heeft, zo heeft Maastricht ons , de Lambermonts! Maar, maan, Monaco kan niet tippen aan Maastricht! ”
Chauvinisme is een van de weinige ondeugden van de Maastrichtenaren. En Chrétien is bepaald niet de uitzondering.
Wat is Parijs anders dan een soort van faubourg van Mestreech? De Champs Elyssees, wat is dat is anders dan het Vrijthof van Frankrijk! ‘t Zijn zomaar een paar wonderlijke 'aforismen', die hij zonder blikken of blozen, weet te uiten. Dat gebeurt meestal in Den Voghel Struys aan het Vrijthof, met stip het meest Maastrichtse café van Maastricht. Chrétien is daar een zeer geziene stamgast.
Het verhaal gaat dat die stamgasten aldaar na sluitingsuur in de nacht van zaterdag op zondag steevast op het graf van Dibbets gaan pissen, 'wrede Dibbets'. Generaal Dibbets was onder Koning Willem I, het hoofd van het Hollands garnizoen in Maastricht. Hij voorkwam met harde hand in 1830 dat de bevolking van Maastricht en omgeving zich bij de opstandige Belgen aansloot.
En sindsdien zit Zuid-Limburg als een soort blind darmpje aan de rest van Nederland vastgenaaid. Zo zien ze dat in Maastricht.
Chrétien over Holland in het volgende deel van 'De bloemist van Maria (2) Het zinkviooltje