Code rood met een gouden randje
Herkent u dat: een nogal negatieve dag die toch nog positief eindigt? Nou, zo had ondergetekende er afgelopen vrijdag één. Kregen we ‘s morgens vroeg al code rood voorgeschoteld door het KNMI, kreeg ik tijdens de koffie in de zaak code goud door mijn favoriete zanger! En nu zie ik, zoals te doen gebruikelijk, een heleboel wenkbrauwen de hoogte in gaan. Maar ik hou u nog even lekker in spanning!
Eerst die ellendige storm. Ellendig, ja, want wat een narigheid, verdriet en puinhoop liet Eunice achter! Nu zijn we in Nederland wel wat gewend, maar dit was toch zéér uitzonderlijk. Afijn, ik hoef u niets te vertellen, u heeft allemaal de beelden gezien denk ik zo.
Naast al die nare beelden waren er ook indrukwekkende beelden. Prachtige foto’s gezien van een fb vriendinnetje, genomen aan het strand in Haamstede. Want wat is de natuur toch ook prachtig, in al haar woestheid! En als je dat dan vast kunt leggen op de plaat…
Maar heb zelf ook hilarische dingen gezien vanuit onze winkel. Rondvliegende boodschappen, met een rondrennende eigenaar erachteraan, wanhopig de broden, pakken koffie en wc papier bij elkaar graaiend.
Iemand die bijna van de sokken geblazen werd, en zich nog net op tijd kon vastgrijpen aan een lantaarnpaal. (Ik weet hoe dat voelt: heb zelf jaren geleden ook eens aan zo’n lantaarnpaal gehangen. Ik kan u verzekeren: dan voel je je niet ècht prettig!)
Aangezien ik elke werkdag met de pont van Kinderdijk overvaar, was ik toch wel benieuwd hoe lang de pont in de vaart zou blijven. ’s Morgens was één van de schippers in de winkel, dus op mijn vraag:”Blijven jullie in de vaart?” kreeg ik het stellige antwoord:”Ja, natúúrlijk, Cor! Jij kunt vanavond gewoon overvaren!”.
Nou, niet dus, Maarten! Ik had koopavond, dus om tegen 21:00 even naar de pont gereden. Mis! Ik mocht omrijden. Dat gaat dan via de van Brienenoordbrug. Dat heb ik geweten! Had ik onderweg daar naar toe al enige hinder van zijwind, op het hoogste punt van de brug werd het gewoon griezelig. Nu rij ik al zo’n 40 jaar auto, en heb zo’n beetje van alles meegemaakt onderweg (sneeuwstormen, ijzel, slippartijen, verdwalen) maar dit natuurgeweld was toch wel héél apart!
Mijn Uppie werd van alle kanten te grazen genomen door de wind. Hard schuddend, het stuur bijna fijnknijpend kon ik het er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf brengen. Wat was ik blij toen ik heelhuids thuis kwam!
Eerst via FB iedereen gerustgesteld, want ik kreeg tientallen appjes en pb-tjes:”Laat even weten als je thuis bent!”.
Toen een fikse neut ingeschonken, want die had ik mijns inziens wel verdiend! En, ontroerd doordat er blijkbaar zó veel mensen bezorgd om me waren, op al die lieverds geproost!
Zó, dat was code rood in het kort. Nu code goud!
Tijdens mijn koffiepauze keek ik even of mijn i-pad al opgeladen was. Zag ik een pb-tje van mijn favo zanger. Inmiddels weet u denk ik wel wie dat is. Heb een aantal stukjes geschreven waar ik hem in noem, en dan vond ik het wèl zo beleefd om hem die column te sturen.
In zijn berichtje vertelde Marco dat er binnenkort een nieuwe cd uitkomt. Dus ik blij! Ik aanbid die man nog nèt niet, maar het scheelt verdraaid weinig!
Ik verklap niet welk genre hij zingt: daar komt u vanzelf wel achter. Maar voor mij betekent het één en al jeugdsentiment! Kan haast niet wachten tot ik die cd in huis heb!
Lieve Marco: dit wordt een knaller! Maar ja, ik ben van u niets anders gewend…
En even voor de goede orde, en voor degenen die nu nóg niet weten wie ik bedoel: het is niet Borsato waar ik het over heb, maar BAKKER!!!
-S.jpg)
.gif)
