Chapeau RET!

Kafkaiaanse loketten zijn echt af en toe om totaal gek van te worden. Je als burger verwijzen van het kastje naar de muur en omgekeerd. Wie heeft het niet ooit eens meegemaakt?

Zo moest ik laatst een formulier hebben om gratis door Rotterdam te kunnen reizen vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar. Al maanden had ik dit laten versloffen totdat mijn bovenbuurvrouw mij verweet: ,,Reis je nou nog niet gratis, je bent hartstikke gek!’’

Dus nu de stoute schoenen aan en naar het RET-loket in het Centraal Station. ,,O,’’ zegt de medewerker, ,,maar dat kunt u ook elektronisch doen op www.RET....’’ Alleen heb ik het niet zo met al dat elektronische gedoe. Meestal gaat er wat fout. Zoals bijvoorbeeld het goede pasfotootje doorsturen. Bovendien heb ik liever met mensen te maken dan internetrobots.
Dus zeg ik: ,,Nee, doet u mij maar zo’n ouderwets formuliertje.’’ Met een onderdrukte glimlach van ‘weer zo’n oude knar’ werd ik toch op mijn wenken bediend. Alleen verdween dit papier onder een grote stapel andere bureaucratische molens, zoals rekeningen en postgiro’s. Toen ik het weer ging zoeken had ‘het pootjes gekregen’. U kent dat wel.

Weer terug naar de RET-balie. Dit keer staat er een jonge dame achter. Na mijn vraag over het voor mij bekende formulier zegt zij tot mijn stomme verbazing: ,,Nee, dan moet u eerst naar het stadhuis gaan en daar een uittreksel halen van het bevolkingsregister!’’
Ik keek haar vol ongeloof aan. Zie me al een uur zitten wachten bij een stadhuisbalie en bovendien nog 7,50 euro betalen voor het uittreksel. Maar wat ik ook te berde bracht, zij hield haar poot stijf.
Met een behoorlijke verwensing liep ik uiteindelijk van haar weg. Met loketscheldpartijen kom je ook nergens, zo leert de ervaring.

De volgende dag ging ik kijken of deze RET-lady er nog stond. Gelukkig voor mij zaten er twee oude knarren die zo’n ouderwetse knar als ik wel zullen begrijpen. ,,Mag ik even uw ov-kaart zien,’’ zo vroeg de oudste van het stel hulpvaardig. Ik overhandigde mijn RET-chipkaart waarop mijn geboortedatum (29-02-1948) stond.
Vervolgens haalde deze beambte mijn kaart door een apparaatje en zei doodleuk: ,,Zo meneer, nu kunt u voortaan met ons gratis reizen.’’ Hij geeft mij het kaartje terug. Ik kijk ernaar of er zojuist een godswonder is voltrokken. ,,You’ve made my day,’’ zeg ik enthousiast.
Mijn bijna-leeftijdgenoot antwoordt nu met een ‘big smile’: ,,You are welcome.’’

Chapeau RET!