GWK met ‘wisseltruc’

Een goede vriendin van mij die ziek thuis lag vroeg mij recent of ik geld wilde halen van haar zakelijke rekening. Het ging om een bedrag van 500 euro. Meestal haal je zo’n groot bedrag voor de veiligheid bij een bank. Maar omdat ik haast had besloot ik naar de dichtstbijzijnde pinautomaat te gaan. Ik kon kiezen tussen die van ABN/AMRO en die van de GWK (Grens Wissel Kantoren) aan de achterkant van het Centraal Station.

Ik koos voor de pinautomaat van het GWK met de uitnodigende letters ‘gratis.’ Deze flappentap staat wel op een eng plekje. Met een grote ijzeren bak er omheen die je het zicht ontneemt. Camera’s kon ik niet snel ontdekken. En als ik achter mij keek, zag ik in de reeds vroeg invallende duisternis allerlei spiedende ongure figuren.

Na omslachtigheid zoals ‘welke taal, welke pas’ kwam ik terecht bij het aangewezen bedrag van 500 euro. Die drukte ik in. Vervolgens vroeg GWK of ik een transactiebon wilde. ‘Nee’, was mijn antwoord. Nu kwam de ING-mastercardpas er keurig netjes uitrollen en wachtte ik op mijn geld.
Maar die verdomde geldklep ging maar niet open. Zonder enige tekst of uitleg. In de tussentijd bleven op afstand spiedende ogen mij achtervolgen. ’t Zal toch niet dat ze met die automaat aan het rommelen zijn geweest’, was mijn eerste paniekgedachte. Maar hoe ik ook wachtte, er kwam geen cent uit.

Op hoge poten liep ik uiteindelijk, nog steeds achterom kijkend, naar de voorkant van het CS waar het GWK zit. Eindelijk bij het loket aan de beurt doe ik met de pinpas in mijn hand mijn verhaal. Zegt hierop de GWK-medewerker: ,,Oh, maar voor niet GWK-pashouders geldt een limiet van 250 euro. Of 450 euro. Dat weet ik niet precies, maar beslist geen 500 euro!’’
Aan de ene kant ben ik opgelucht, aan de andere kant verbijsterd. ,,Maar dan moet die automaat dat aangeven,’’ zeg ik kwaad. ,,Nu sta je eindeloos te wachten en vreest dat je je geld kwijt bent. Ik wil dat u dit doorgeeft.’’ De GWK-medewerker haalt zijn schouders op en antwoordt: ,,O, daar ga ik niet over.’’

,,U gaat daar niet over?’’ spring ik nu uit mijn vel. ,,U werkt toch bij het GWK. Als u deze klacht van mij niet doorgeeft, doe ik het zelf.’’
De GWK-medewerker schrikt. En vervolgt geheel timide: ,,Ik zal het doorgeven, meneer.’’