‘Straatje open straatje dicht’(2)

Enkele weken geleden was het wederom prijs in de Burgemeester Roosstraat. Aan de kant van de Noordsingel was de kop van deze straat geheel opengebroken. Alleen was dit aan het begin van deze straat, aan de kant van de Zwartjanstraat niet kenbaar gemaakt voor fietsers en voetgangers.

Niets vermoedend dus loop ik door de straat. Een fietser komt met mij tegelijkertijd na honderden meters aan en wij kijken beiden vol verbazing naar de ‘doodlopende’ weg die uitkomt op de Noordsingel. Metershoge hekken blokkeren alle doorgang. De man op de fiets keert nu scheldend om. Ik ontdek echter een ‘muizengaatje’. Met alle kracht duw ik het hek een beetje open en worstel mij er doorheen.
Op 20 meter afstand zie ik een boomlange man met een groenwit hesje aan. Ik begin tegen hem tekeer te gaan. ,,Oh, mot u mij hebben, hè,’’ begint hij afwerend. ,,U weet niet wat ik de hele dag over mij heen krijg. Maar mijn schuld is het niet. Ik sta hier alleen maar het verkeer te regelen.’’

Hij wijst vervolgens naar de ‘schuldige’, een uitvoerder met op zijn rug de kapitale letters BAAS. Later bleek dit de naam van de betrokken aannemersfirma te zijn. Bij hem doe ik mijn beklag en maak mij zoals gewoonlijk bekend met ‘Inspectie der Domeinen.’
,,Als er niet binnen een uur verboden toegangsborden komen te staan voor fietsers en voetgangers aan het begin van de Burgemeester Roosstraat, dan maak ik er werk van,’’ zo dreig ik.
Hij pakt daarop geschrokken zijn telefoon en belt met de opperman. ,,Hé Arie,’’ zo begint hij, ,,ik heb hier de inspectie op mijn nek. Er moeten binnen een uur verbodsborden komen voor al het verkeer bij de ingang via de Zwartjanstraat. Ja, dus ook voor voetgangers.
Wat zeggie? Wie? Ja, weet ik veel, dé Inspectie en anders maakt hij er werk van…
O! Dus de borden komen er over een uur te staan!’’

Hij wendt zich nu tot mij en zegt als een boer met kiespijn: ,,U heeft het gehoord. Dus u hoeft er geen werk meer van te maken.’’

Bij deze dus.