'Straatje dicht, straatje open'

Elk jaar, je kan er je klok op gelijk zetten, verrijzen overal in de stad metershoge molshopen. Er omheen staan mannetjes in groenwitte vesten met witte helmen op. Het verkeer stagneert erdoor en wordt via gele borden omgeleidt.
Niet zelden kom je zo in een doolhof terecht.

Wat aan dit jaarlijkse mollentafereel opvalt is dat er tijdenlang niet wordt gegraven. En dan, pats boem, liggen in twee of drie maanden hele buurten op zijn kop. In aannemerskringen is hier een verklaring voor: ,,De budgetten van de gemeente moeten op.’’
Gevolg is dat straten die een half jaar geleden open lagen, vlak daarna weer worden open gegraven. Dit tot groot genoegen van de heren aannemers die zich hierbij lachend in de handen wrijven over zoveel gemeentelijke stommiteiten.

In dezelfde straat, neem de Provenierssingel en de Spoorsingel bijvoorbeeld, werden vorig jaar diep in de grond gasmeters aangelegd. Nu liggen die singels weer helemaal overhoop voor de aanleg van rioleringen.
‘Straatje open, straatje dicht dus’.

Dat dit de gemeenschap kapitalen kost, zal het stadhuis kennelijk worst wezen. Het gaat hier jaarlijks om miljoenen, zo niet tientallen miljoenen euro’s aan weggegooid geld.
Maar wel elk jaar de WOZ-belasting omhoog gooien. Hier klopt toch iets niet, dames en heren volksvertegenwoordigers.
Waarom niet een gemeentelijk coördinatieteam aangesteld die alle straten en alle ondergrondse leidingen in kaart brengen. Zodat er twee of drie verschillende werkzaamheden kunnen plaatsvinden en dat dus de betrokken straat maar één keer hoeft te worden opgebroken.
Kan ook de WOZ weer naar beneden!

En dan die lachende aannemers. Zij werken met mensen die niet veel nadenken. Recent bleek dit weer in de Burgemeester Roosstraat. Van de kant van de Noordsingel lag de hele straat wagenwijd opengebroken. Als automobilist, fietser en zelfs als voetganger kwam je er niet doorheen. Dat werd niet aangegeven aan het begin van de straat, op de kop van de Zwart Janstraat.
Gevolg: tierende fietsers en vloekende voetgangers die pas aan het einde van de Burgemeester Roosstraat erachter kwamen dat zij er niet doorheen konden.
,,Doodlopend’, zo gezegd.
Met hilarische taferelen tot gevolg.

(Wordt vervolgd).