Inhaalfilm: Raw / Grave Afgelast

WORM presenteert de serie Inhaalfilm met bijzondere coming of age-films en films die door Corona onder de radar zijn geraakt. Pak je popcorn en laten we samen wat goede cinema inhalen! Bij elke vertoning geeft Ronald Glasbergen een  audiovisuele introductie over de context van de film.

/NL/

Raw/Grave (2016) | Frankrijk | 98′ | Taal: Frans

Übertutje Justine begint onzeker en met lichte angst aan haar studie diergeneeskunde. De campus is groot en de ontgroening goor. Van haar oudere stoere zus hoeft ze weinig steun te verwachten. Gelukkig is Adrien er nog, haar kamergenoot en gay best friend. Tot Justines grote horror moet ze op de ontgroening rauwe konijnenniertjes eten. Vlak daarna krijgt ze vreselijke uitslag en een onbedwingbare honger naar vlees. Het blijkt het begin van haar bloederige transformatie van brave streber naar lustige vamp.

Een beetje horrorfilm stelt door middel van gore metaforen maatschappelijke fenomenen aan de kaak. De kijker met een sterke maag proeft door al het bloed, de kots en de haren heen ook kritiek op onze omgang met dieren en heersende schoonheidsidealen. Cameraman Ruben Impens (De helaasheid der dingen, Belgica) brengt dit alles in bloederige en beestachtige glorie beeldschoon in beeld. Schrijver en regisseur Julia Ducournau won met dit speelfilmdebuut al vele prijzen, waaronder de FIPRESCI-prijs op de Semaine de la Critique in Cannes.

/EN/

Raw/Grave (2016) | France | 98′ | Spoken: French

Prudish Justine is insecure and wary of starting her study of veterinary medicine. The campus is large and the initiation gross. Her tougher older sister is no help at all. Luckily, she has Adrien, her roommate and gay best friend. To Justine’s horror, the initiation involves eating raw rabbit kidneys. Soon afterwards she develops a terrible rash and an uncontrollable lust for meat which proves the start of a bloody transformation from nerdy goody-two-shoes into lusty vamp.

Horror films worth their salt use gory metaphors to highlight social phenomena. Seasoned viewers will see a critique of our dealings with animals and current beauty ideals behind the blood, vomit and hair. Cameraman Ruben Impens (De helaasheid der dingen, Belgica) captures all this in bloody, bestial, beautiful glory. Writer/director Julia Ducournau has won many prizes for this, her debut feature, including the FIPRESCI prize at Semaine de la Critique in Cannes