Kunsthal: Patricia Piccinini. Metamorphosis

Zo herkenbaar en toch vreemd. Bizar en aaibaar tegelijkertijd. Kunsthal
Rotterdam presenteert de eerste grote solotentoonstelling van de
Australische kunstenaar Patricia Piccinini (1965) in Nederland. Het
publiek staat oog in oog met hybride wezens die een mix lijken van mens
en dier; harige, kwetsbare schepsels die elkaar omarmen; een uitgestrekt
veld waarin je kan dwalen tussen duizenden vlezige bloemen en gemuteerde
mannen die eieren uitbroeden. Op hyperrealistische wijze - met
materialen als siliconen en menselijk haar - brengt Piccinini haar bijna
levensechte, vervreemdende sculpturen tot stand. Jong en oud wordt in
deze tentoonstelling verrast in Piccinini's surrealistische wereld. Haar
sculpturen laten je onmogelijk onberoerd.
Piccinini creëert futuristische verhalen in een parallel universum
waarin ze de mogelijkheden onderzoekt van een toekomst waarin mens,
natuur en technologie in harmonie kunnen bestaan. Ze gebruikt kunst en
wetenschap om een voorstelling te kunnen maken van een gedeelde
toekomst. In grootschalige installaties om jezelf in onder te dompelen,
zoals The Field met drieduizend 'bloemen' die lijken op dieren,
vleesetende planten én menselijke voortplantingsorganen. En met intieme
beelden als Sanctuary (2018) waarin twee rimpelige, bonobo-achtige
mensen elkaar omhelzen. Met haar hyperrealistische sculpturen, videowerk
en installaties roept ze vragen op als: wat betekent het om mens te
zijn? Zou ik een wezen dat niet op mij lijkt kunnen verzorgen? Kunnen we
uitstervende diersoorten vervangen door cyborgs?