KURPARK

De laatste solotentoonstelling van de Duitse schilder Norbert Bisky bij Cokkie Snoei maakt de cirkel rond: op deze plek toonde hij voor het eerst werk dat expliciet erotisch was; de eerste werken op papier, waarin hij zijn figuratieve olieverfschilderijen speelser benaderde; en zijn eerste spiegelwerken, die ondertussen een substantieel deel vormen van zijn expressieve oeuvre.
 
Voor zijn laatste tentoonstelling in de prachtige, intieme ruimtes van de galerie maakte Bisky werk rond een burgerlijk onderwerp met een uitgesproken kinky ondertoon. De titel, KURPARK, herinnert aan een plek in de open lucht waar je comfort, rust en genezing kunt vinden. Aan het eind van de 18e eeuw kwam in Duitsland het stadspark in zwang, een plek van ontspanning te midden van een snelgroeiende stedelijke omgeving. Al snel werd flaneren in het ‘Volkspark’, pronkend met je zondagse kleren, het favoriete tijdverdrijf van stedelingen van alle rangen en standen. Maar de schaduwplekken tussen het weelderige groen van de tuin boden ook ruimte voor andere tijdverdrijven.
 
Met zijn nieuwe reeks schilderijen verwijst Bisky naar het stadspark als een hedonistisch landschap, ontdaan van elk fatsoen en exclusief voor de bloeiende homoscene. Een vrijhaven voor de queer, een droomland van gedomesticeerde natuur waar mannen hun fantasieën najagend door de bosjes sluipen. Bisky voert cruisen op als een stuk cultuur dat in onbruik aan het raken is. Zijn schilderijen herinneren aan een tijd van anonieme ontmoetingen die nu bijna onschuldig lijken vergeleken met de brute seksuele hiërarchie in het digitale tijdperk. De titels van de schilderijen, zoals Humboldhain, Preussenpark of Teufelssee verwijzen naar beruchte cruiseplekken in Berlijn.
 
De werken, in kleuren vol van licht, ontstonden in Bisky’s zelfverkozen artistieke ballingsoord in het zuiden van Spanje. Het bijzondere, Spaanse licht was van invloed op de beelden en verleent ze een droomachtige lichtheid. Bisky past op zijn doeken een techniek toe die hij oorspronkelijk ontwikkelde voor zijn werk op papier: door te werken met vloeibare olieverf, die hij zeer dun aanbrengt met brede penseelstreken en lappen, lijken zijn schilderijen haast aquarellen en krijgt de olieverf, traditioneel een zwaar medium, een speels tintje.
 
In tegenstelling tot Bisky's recente werken over ‘Doomscrolling,’ isolement en desoriëntatie kiest hij in KURPARK voor een opgewektere benadering. In donkere tijden is escapisme immers bittere noodzaak. Ook vormt KURPARK een emotioneel eindpunt aan een samenwerking van bijna 20 jaar: "Bij Cokkie heb ik mijn beste werk laten zien", herinnert Norbert Bisky zich. "Ze gaf me altijd de ruimte om te zijn wie ik wilde zijn. "

Diana Weis